Gnome

Compiz activeren onder Classic Gnome

Onder Ubuntu 12.04 zou het standaard moeten werken. Maar onder 11.10 werkt het bij mij niet: compiz onder Classic Gnome. Maar ook dat valt op te lossen:

gksudo gedit /usr/share/gnome-session/sessions/gnome-classic.session

en vervang daarin de zin:

RequiredProviders=windowmanager;notifications;

naar

RequiredProviders=windowmanager;

Uitloggen en opnieuw inloggen.

Let op: Als je dit hebt gedaan en applets wil toevoegen aan je panel dan moet je  nu kiezen voor de toetscombinatie: “Superkey+alt+rechtermuisknop”.

Unity of Gnome Shell?

De beslissing van Ubuntu om niet onverkort met Gnome 3 te werken heeft nogal wat los gemaakt. Iets wat natuurlijk heel eigen is in ‘Linux land’. Want hoeveel distributies en desktop omgevingen ontlenen niet hun ontstaansrecht uit onvrede over het een of ander?

Tot voor kort moest je als Gnome gebruiker kiezen tussen Gnome 3 of Ubuntu’s Unity. Met de aanstaande komst van Linux Mint 12 komt daar een alternatief bij. Hun zogenaamde Mint Gnome Shell Extensions (MGSE) komen bovenop een Gnome 3 Shell te liggen. Dat levert (naar keuze) een extra panel op, een menu applicatie én een vensterlijst.

Op Digiplace is al een artikel geschreven over deze oplossing en de ervaringen met deze opzet waren zeker ook positief te noemen.

Inmiddels verschijnen er artikelen waaruit zou moeten blijken dat Ubuntu marktaandeel aan het verliezen is. Als bron van deze bewering worden de cijfers van Distrowatch erbij gehaald.

Ik vraag mij dan af in hoeverre deze cijfers een betrouwbare bewering kunnen onderbouwen. Een aantal jaren geleden was het bijvoorbeeld PCLinuxOS al eens gelukt om de 1e plaats over te nemen. Waarschijnlijk heeft toentertijd niemand gedacht dat PCLinuxOS op dat moment ook de meest gebruikte distributie was geworden.

Unity

De vraag welke omgeving de meeste gebruikers gaat krijgen blijft natuurlijk wel interessant. Dankzij dit  filmpje over multitasking onder Untiy én een uitstekend artikel over Unity op Leo Cardinaals Weblog ben ik weer terug bij Unity.

Daarbij roep ik zeker niet dat dit een keuze voor altijd gaat worden. Maar ik geloof wel dat ik mijn eigen vooroordelen over Unity even terzijde moet schuiven en het gewoon een betere kans moet geven.

Daarbij word ik geholpen doordat ik de starter heb verkleind. Daardoor kan ik veel meer applicaties kwijt dan bij de standaard instellingen. Ook ben ik blij dat ik inmiddels de mogelijkheid heb gekregen om de temperatuur van mijn CPU’s in de gaten te houden.

Naarmate er meer van dit soort oplossingen beschikbaar komen wordt Unity steeds handiger in gebruik. Daarom ben ik dan ook erg nieuwsgierig wat er gaat komen bij de release van Ubuntu 12.04. Want die release gaat straks maar liefst 5 jaar ondersteund worden voor op de desktop! Ik zie de toekomst van Ubuntu wel met vertrouwen tegemoet.

Help! Ik raak mijn desktop kwijt

Op Statcounter Global Stats kan je heel eenvoudig zien hoe het marktaandeel is van besturingssystemen, browsers, zoekmachines etc. Als je daar naar kijkt dan moet je heel erg goed kijken om iets over Linux terug te vinden.

Wereldwijd pakt Linux een magere 0,8% marktaandeel. Als je kijkt naar Nederland dan is het marktaandeel zo laag dat het niet eens meer wordt geregistreerd.

 

Besturingssystemen wereldwijd

 

 

Besturingssystemen in Nederland

 

En elk jaar wordt er wel een keer door iemand geroepen dat dit het jaar wordt waarin Linux gaat doorbreken. Dat is natuurlijk klinkklare onzin. Linux is allang doorgebroken. Op de server, smartphone, tablets, mediaplayers, netwerkapparatuur etc. is Linux niet meer weg te denken. Maar op de desktop is dat inderdaad nooit gelukt.

Tegelijkertijd erger ik mij als gebruiker van Ubuntu (Gnome) aan het -wat ik noem- het uitkleden van mijn desktop.  En het wordt bij elke release alleen maar erger. Vroeger kon je bijvoorbeeld kiezen welke screensaver je wilde gebruiken. Je kon daarbij alles naar eigen wens instellen. Dat werd met de komst van Gnome-screensaver overboord gegooid. En tegenwoordig heb je alleen nog maar een zwart scherm tot je beschikking. Een statusbar in Nautilus waarin je kan zien hoeveel ruimte je nog hebt in je map…foetsie. Vensterknoppen worden tegenwoordig onder Gnome ook als vervuiling gezien en worden dus voor ons maar onzichtbaar gemaakt. Je zal maar in de war raken. En de hele invulling van Gnome 3 en Unity…allemaal bedoeld om het gebruikers zo simpel mogelijk te maken?

Als ik kijk naar oplossingen en hulpmiddelen zoals op http://www.omgubuntu.co.uk/ en http://www.webupd8.org/ bijna dagelijks worden aangeboden dan wordt  mijn desktop straks een verzamelplaats voor PPA’s. Is dat dan soms de bedoeling?

Kortom: Linux op de desktop is een niche product. Linux is voor de nerds & geeks onder ons. Die hoef je niet te betuttelen met beslissingen om de interface simpel te houden. Die willen gewoon functionaliteit. En ik hoop oprecht dat die straks weer standaard worden aangeboden.

Unity or not to Unity?

Met de aanstaande release van Ubuntu 11.04 breekt Ubuntu met een lange traditie. De koppeling met de vrijgaven van Gnome wordt immers doorbroken. En dus wordt Ubuntu niet met Gnome 3.0 aangeleverd maar met Gnome 2.32.1. En dat is natuurlijk een opvallende beslissing. De ontwikkelaars van Gnome (waar ook Canonical een belangrijke bijdrage in heeft) hebben met Gnome 3.0 een geheel vernieuw platform neergezet. Maar er kwam een verschil van inzicht wat er toe heeft geleid dat Ubuntu zal verschijnen met een eigen interpretatie van de Gnome Shell.

Een fundamenteel verschil tussen de shell van Gnome 3.0 en Ubuntu is de keuze van de composiet windowmanager. Gnome heeft gekozen voor Mutter waar Ubuntu heeft gekozen voor Compiz. Daaroverheen heeft Ubuntu ervoor gekozen om Unity verder te ontwikkelen en toe te passen als de standaard shell voor haar besturingssysteem.

Het ziet er naar uit dat deze beslissing mede is ingegeven door de overtuiging van Ubuntu dat ze een rol kunnen spelen in de ontwikkeling van zgn. Touch devices. Onder Ubuntu 10.10 werd die ondersteuning al meegebakken en het ziet ernaar uit dat het steeds belangrijker wordt om daar verder op in te spelen. Als je dan een dergelijke visie hebt ontwikkeld dan moet je er ook voor zorgen dat je de juiste tools optimaal weet aan te bieden. De toekomst zal nog moeten uitwijzen of Unity daarin gaat slagen.

Ubuntu 11.04

Op 28 april zal Ubuntu’s Natty Narwhal officieel verschijnen. Op dit moment kan je al met de 2e bèta een proefje nemen. Een bèta van Ubuntu is normaal redelijk stabiel en grote veranderingen zijn niet meer te verwachten. Daarom is het een goed moment om eens te kijken hoe Unity valt te gebruiken voor een doorgewinterde Gnome 2.* gebruiker.

De installatie van Ubuntu 11.04 zal wederom geen problemen gaan geven. Er zijn wel verschillen met vorige versies maar over het algemeen genomen zal een gebruiker zich hier best wel mee weten te redden. Het wordt pas spannend als je het systeem opnieuw opstart en je wordt begroet door de Gnome Display Manager. Daarin kan je namelijk de keuze maken of je wilt werken met de Classic Ubuntu of met de nieuwe standaard Ubuntu: Unity.

Als je kiest voor Unity dan kom je ineens in een volstrekt andere omgeving aan. Er is bijvoorbeeld geen onderste paneel meer. En het bovenste paneel heeft een andere functie gekregen. Er staan nog een paar icoontjes in de rechter boven hoek (daarover later meer) en een Ubuntu logo met daaronder de toepassingen starter. Naar nu blijkt wordt het bovenste panel dan ook eigenlijk gebruikt voor het zgn. Global-Menu systeem. Gebruikers van Apple’s OSX zijn daar al mee bekend. De vensters van applicaties zijn ontdaan van hun menu structuur omdat dit  menu is verplaatst naar het bovenste paneel. Althans…als het applicatievenster de focus heeft gekregen.

Er zal ongetwijfeld een heleboel voordeel aan deze beslissing kleven anders is het niet gedaan. Persoonlijk zie ik er nog niet de voordelen van in. Wel als een applicatie full screen wordt gebruikt. Dan werkt het prima. Maar als je met meerdere applicaties werkt op een groot scherm dan moet ik toch echt veel te vaak met mijn muis te ver naar boven om keuzes te kunnen maken.

Een ander opvallend verschil is dat het paneel geen mogelijkheden meer biedt om panel applets een plek te geven. Dus mocht je gewend zijn om bijv. te werken met sensor applets, een weather applet, CPU- of systeeminfo applets…jammer! Die tijd is blijkbaar voorbij. En zelfs het rechter rijtje (indicators) heeft haar beperkingen gekregen. Want als gebruiker van HPTOOLS zie ik mijn HP utility niet meer staan. En mijn vertrouwde Parcellite klembordmanager is ook niet zichtbaar én dus onbruikbaar geworden. (tip: gebruik Diodon en dan werkt dat wel weer). Ik vermoed dat deze situatie vanzelf zal worden opgelost want het is ondenkbaar dat alle functionaliteit uit een nieuwe Shell wordt verbannen.

Genoeg over dat panel, Unity is natuurlijk heel veel meer. Het gaat vooral om de interactie tussen de aangeboden interface en de gebruiker. Wat valt dan op?

Dash

Ten eerste de aanwezigheid van Dash. Die verschijnt op het moment dat je klikt op het Ubuntu logo, links boven aan het panel. Je krijgt dan een aantal shortcuts naar veel gebruikte toepassingen of bestanden te zien. Tevens is deze Dash voorzien van een search bar waarin je de naam van een applicatie kunt zoeken én kan starten. Gebruikers van Gnome-Do zullen deze actie ongetwijfeld herkennen.

Dash wordt ook zichtbaar als je vanuit de verticale toepassingen paneel klikt op “Applications” of “Files en Folders”.

Je kan ook met je rechtermuisknop de Applications of Files en folders button klikken en dan een keuze maken uit het menu wat dan verschijnt. Als je een programma hebt opgestart dan verschijnt dat automatisch in de application bar. Met een rechtermuisknop kan je dan bepalen of dat programma daar een definitieve plek verdiend.

Je vindt daar ook een workspace switcher en uiteindelijk valt er mee te werken.

Maar Unity werkt pas echt  prettig als je gebruik maakt van toetsenbord, muis en venster shortcuts. Een mooi overzicht staat op de website van Askubuntu: http://askubuntu.com/questions/28086/unity-keyboard-mouse-shortcuts

Het gaat te ver om nu al te roepen dat Unity geweldig werkt. Dat doet het niet. Er zijn nog teveel tekortkomingen. Ook de stabilteit in combinatie met Compiz baart nog zorgen. Maar tot mijn eigen verbazing val ik nog niet terug naar de vertrouwde Gnome 2.* omgeving. Ik heb nog geen ervaring opgedaan met de definitieve versie van Gnome 3.0 dus die vergelijking kan ik ook nog niet maken. Het zal mij niet verbazen als Unity zich weet te handhaven en dat het een verstandige beslissing is geweest. Maar -nogmaals- dat moet de praktijk gaan uitwijzen. Ubuntu zal het niet gemakkelijk krijgen maar als ze erin slagen hebben ze wederom hun desktop naar een hoger platform weten te tillen.

Hoe verbind je Ubuntu automatisch met een Samba share op een QNAP NAS?

Liever een NFS oplossing? Kijk dan hier (werkt veel beter op een Linux computer)

Als je naast je ‘gewone’ computer ook nog andere computers in je netwerk hebt hangen dan wil je daar op enig moment natuurlijk ook naar toe kunnen gaan. Als die andere computers werken onder Windows dan maak je daarvoor meestal gebruik van het zgn. Samba protocol. Het werkt snel, wordt goed ondersteund door Linux en je kan er zondermeer gebruik van maken via bijvoorbeeld Nautilus. Samba is zo ingeburgerd dat ook Linuxservers Samba bijna standaard aan boord hebben.

Het is eenvoudig om verbinding te krijgen met een samba share. In nautilus tik je in smb://usernaam@ipadresvanserver/sharenaam en je komt binnen. Maar is het niet gemakkelijker om het automatisch te doen? Je zet je computer aan en de samba share is beschikbaar. Hoe dat gaat staat in dit artikel.

Aan de slag op de server

In mijn situatie gaat het om een gewenste permanente  verbinding tussen mijn Ubuntu desktop en een in mijn netwerk opererende QNAP NAS (TS-419P). Die NAS geeft de mogelijkheid om met Samba te werken. Dankzij de eenvoudige webinterface van QNAP is het een kwestie van een vinkje plaatsen bij de Netwerk Services.

Het instellen van de cliënt

Op de desktop moet er wel wat meer gebeuren. Om te beginnen installeer je het pakket smbfs met het commando sudo apt-get install smbfs

The SMB/CIFS protocol provides support for cross-platform file sharing with Microsoft Windows, OS X, and other Unix systems.

Omdat ik specifiek wil dat een share op mijn QNAP NAS constant is gemount moet ik ervoor zorgen dat bij het booten de inloggegevens van die NAS bekend zijn. Daarom maak je een klein onzichtbaar tekstbestandje (gksudo gedit /root/.naslogin) en plaatst daarin je gebruikersnaam en je wachtwoord. Let wel..de gebruikersnaam en het wachtwoord van de gebruiker op je NAS.

In dit voorbeeld noem ik  dat bestand dus .naslogin waardoor de PUNT ervoor zorgt dat het bestand niet automatisch zichtbaar wordt weergegeven. In dit bestand komen maar twee regels tekst te staan:

username=
password=

En inderdaad, achter het = teken komt dan de gebruikersnaam en wachtwoord te staan van de gebruiker op die NAS. Omdat het bestand onzichtbaar in de /root map komt te staan heeft het in ieder geval een veilig plekje gevonden.

Dit bestand moet je aanpassen met het commando: sudo chmod 600 /root/.naslogin

Vervolgens open je met rootrechten wederom je editor en past het bestand /etc/hosts aan (gksudo gedit /etc/hosts) In dit bestand voeg je het IP adres van je server met daarachter de netwerknaam toe. De standaard netwerknaam van een QNAP NAS is QNAP en als je die niet zou hebben veranderd komt er dus QNAP achter het IP adres van je NAS te staan.

De volgende stap is het aanmaken van een zgn. mountpoint. Dat is een map die straks de complete inhoud van de QNAP share laat zien alsof het op jouw computer staat. Je maakt die map aan met het commando sudo mkdir /media/mapnaam. In dit voorbeeld noem ik die map dus ‘mapnaam’

Die map moet je vervolgens even goed in zijn rechten zetten. Vanuit de terminal doe je dat met het commando sudo chmod 777 /media/mapnaam

We zijn er nu bijna. Je moet nu het bestand /etc/fstab aanpassen. Dat doe wederom met rootrechten en dus met gksudo gedit /etc/fstab. Maak het venster van gedit wat groter zodat alles keurig wordt uitgelijnd en voeg een nieuwe regel toe met de volgende syntax:

//ipadresvanjeserver/sharenameopserver /media/mapnaam cifs credentials=/root/.naslogin,rw,iocharset=utf8,dir_mode=0777,file_mode=0777  0 0

Let dus goed op dat je de juiste waardes vermeld (ipadres, mapnaam, sharenaam en inlogbestand). Als het allemaal correct is wordt de verbinding gemaakt als je daarna het commando sudo mount -a intikt in je terminal. Je ziet dan een icoon van de share op je bureaublad verschijnen.

Tot slot:

Als je hierna je computer herstart zie je meteen weer dat icoon op je bureaublad staan én een vermelding in Nautilus. Als je liever geen icoon op je bureaublad ziet staan dan kan je kiezen om sudo gconf-editor in te voeren en dan het  vinkje te verwijderen bij de entry:  Apps/nautilus/desktop.. volumes_visible.

Gnome 3

Gebruikers van de Gnome desktop krijgen in april van dit jaar te maken met een geheel nieuwe versie van hun vertrouwde Gnome werkblad omgeving. De huidige 2.* branche die in juni 2002 werd geïntroduceerd zal niet verder worden ontwikkeld dan haar huidige 2.32 versie.

Vanaf april 2011 krijgen we namelijk Gnome 3.0 aangeboden. Het meest in het oog springende verschil zal het gebruik van Gnome Shell zijn. Deze Gnome Shell vervangt de huidige panels en zal op een andere manier gaan zorgen voor het ‘bedienen’ van de desktop. Daarnaast zal de Metacity window manager worden vervangen door Mutter. Het grote verschil hierbij is dat Mutter compositing gaat aanbieden.

Ubuntu heeft al aangegeven dat ze op een andere manier invulling gaan geven aan Gnome 3.0. Zij zullen met een eigen variant gaan komen, waarbij enerzijds Compiz als windowmanager zal worden ingezet en anderzijds Gnome Shell zal worden vervangen door Unity.

Gebruikers van de alpha versie voor Ubuntu 11.04 kunnen daar al mee experimenteren. Zelf ben ik nog niet zover , maar binnenkort gaat er wel een van mijn computers draaien onder  de Alpha van Ubuntu 11.04.

Maar hoewel Unity anders zal worden vormgegeven én werken dan Gnome Shell lijken ze natuurlijk inhoudelijk wel op elkaar. En daarom ben ik nu eens gaan kijken naar de uitwerking van Gnome Shell. Gewoon om eens te zien in hoeverre die nieuwe desktop mijn desktop gebruik zal gaan veranderen.

Onder Ubuntu 10.10 is dat snel gedaan door Gnome shell te installeren. Vanuit een terminal is een sudo apt-get install gnome-shell voldoende. Vervolgens heb ik ervoor gekozen om Compiz even te vervangen door Metacity. Dat gaat eenvoudig met behulp van Fusion-Icon (sudo apt-get install fusion-icon). Je kan daarna dit programma vinden in je hulpmiddelen menu en eenmaal opgestart kan je met een linker muisknop de keuze wel vinden om te kiezen voor  Metacity.

Vervolgens start je Gnome Shell op door een uitvoer venster te openen met de toetscombinatie ALT+F2 en daarin geef je dan het commando: gnome-shell –replace.

Dat levert meteen een hele transformatie van je desktop op. Alleen je wallpaper blijft eigenlijk staan. De twee panels zijn verdwenen. Aan de bovenkant van het scherm is een zwarte balk verschenen met links een Activiteiten menu en rechts een beperkt aantal iconen voor ondermeer netwerk, afmelden etc.

Programma’s (activiteiten) start je op door je muis naar de linkerbovenhoek te brengen. Dan verschijnt er vanzelf een panel aan de linkerzijde van het scherm van waaruit je keuzes kunt maken. Als snel zie je dan ook dat je meerdere desktops kan openen. Als je op een open venster klikt op zo’n virtuele desktop dan staat die applicatie meteen op je scherm en verdwijnt ook het zwarte panel aan de linkerzijde.

Het wisselen tussen open applicaties kan lastig zijn als er veel open staan omdat de vertrouwde functionaliteit van het onderste panel is verdwenen. Daar zal wel een  shortcut voor gemaakt zijn of worden dus dat zal wel goed komen lijkt mij. Al met al is het echt even wennen, maar ik voorzie eigenlijk ook weer niet al te veel problemen op mij af komen.

En dat stelt toch wel een beetje gerust om de waarheid te zeggen. Want ik ben echt wel verknocht aan mijn Gnome desktop. Maar het ziet er ook hier naar uit dat ‘anders’ iets anders is dan ‘minder’. Temeer omdat de door Ubuntu meegeleverde versie van Gnome Shell niet de meest bijgewerte versie is. Daarvoor zou je eigenlijk vanuit GIT de laatste snapshot moeten installeren. Maar daar waag ik mij nog niet aan. Temeer omdat uiteindelijk onder Ubuntu een andere Shell zal worden toegepast. Ik kijk er toch wel met enig vertrouwen naar uit.

Absolute Theme & icons

Een van de leuke dingen op een Linux desktop is het vermogen om zelf te bepalen hoe je die desktop wilt vormgeven. Nog even los van elementaire keuzes of je gebruik maakt van Gnome, KDE, XFCE etc.  Want welke bureaubladmanager je ook gebruikt, alles is aan te passen.

Toen Ubuntu met 10.04 en later met 10.10 kwam was ik verrukt van de nieuwe vormgeving. Inmiddels ben ik gewend aan de knoppen links. Maar als ik ze alsnog rechts wil hebben is dat zo veranderd. Het standaard thema dat Ubuntu nu aanbiedt is ook erg fraai. Maar naar verloop van tijd zoek ik dan toch weer iets anders. Onlangs heb ik even gespeeld met Elementary, maar ik vond toch die kleuren iets te flets.

Op dit moment heb ik daarom gekozen voor een ander fraai thema onder Gnome: Absolute. Daarbij maak ik dan ook gebruik van de hierbij aanbevolen iconenset: Absolute Icons. De resultaten mogen er zijn.

Nautilus heeft ook een makeover gekregen. Daarvoor heb ik gebruik gemaakt van een hack onder de naam Elementary. Inmiddels begreep ik dat er een betere versie van te verkrijgen is dus ik blijf nog even roepen dat ik daar op terugkom. Meer informatie is overigens te vinden bij Web UPD8.

Simpel Backup Suite

Onlangs werd hier een QNAP TS-419 NAS geïnstalleerd. Met de komst van een dergelijke machine ga je natuurlijk ook nadenken over een backup strategie. Voorheen kopieerde ik de belangrijkste mappen en bestanden naar een aparte partitie van mijn harde schijf. En heel soms kopieerde ik die ook weer naar een externe harde schijf. Dat kan je niet echt een strategie noemen natuurlijk.

Daarom ben ik overgestapt naar een geautomatiseerd proces van backuppen. Hoewel dat ook prima kan met bijv. rsync heb ik een grafische frontend gebruikt: Simple Backup Suite.

Simple Backup Suite comprises of backend backup script and GNOME GUI frontends that provide a simple yet powerful backup solution for common desktop users. Simple Backup Suite comprises of backend backup script and GNOME GUI frontends that provide a simple yet powerful backup solution for common desktop users.

Installeren en configureren

Installeren is eenvoudig te realiseren via bijv. Ubuntu Softwarecentrum. Zoek naar “Configuratie van Simple Backup” en de benodige bestanden worden geinstalleerd. Daarna kan je het programma configureren via Toepassingen, Systeemgereedschap, Simple Backup-Configuration.

De opties van Simple Backup Suite spreken wel voor zich. Ik heb gekozen voor een volledige backup om de 30 dagen en verder wordt er dagelijks een incremental backup gemaakt. Uiteraard heb ik vervolgens de belangrijkste mappen gekozen waar mijn data én instellingen worden bewaard. Denk dan aan bijv. Documenten, maar ook aan de (onzichtbare) mappen voor applicaties zoals bluefish, xchat, thunderbird etc.

Wat ik alleen even moest uitzoeken was de manier om dat naar mijn NAS te laten stromen. Maar dat bleek ook niet lastig te zijn. Op mijn QNAP heb ik het FTP protocol actief gemaakt. Ik gebruik die alleen intern, want de poort is niet naar buiten open gezet. (Je kan natuurlijk ook ssh gebruiken).

Door nu de juiste verwijzing te maken wordt volautomatisch iedere dag de backup gedraaid. Dat gaat snel en geruisloos en dat maakt het leven weer een heel stuk prettiger (en veilig)

Sleutelring

Onlangs besloot ik in Ubuntu 10.10 om mijn wachtwoord te veranderen. Er was geen directe aanleiding voor. Het kwam eigenlijk omdat ik toevallig die optie tegenkwam. Als je onder Ubuntu naar Voorkeuren klikt en daar kiest voor “Over Mij” zie je vanzelf die optie aangeboden worden.

Zo gezegd, zo gedaan. Het blijkt echter niet helemaal goed te gaan. Als je opnieuw inlogt krijg je een melding van je Keyring applicatie. En dan moet je alsnog je oude wachtwoord inbrengen.

Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het is gelukkig snel op te lossen. In Nautilus maak je even de verborgen bestanden en mappen zichtbaar door de toetscombinatie CTRL-H. Blader dan naar .gnome2/keyrings en wis daarin het bestand login.keyring.

Blijft natuurlijk de vraag waarom dat zo moet. Als je gebruik wil maken van de GUI, zijn er dan andere manieren om je wachtwoord (en keyring) te veranderen?

Scroll naar boven