Ubuntu

Gebruik (Beta) nVidia driver 180.06

6 reacties / Desktop, Linux, Ubuntu /

Een van de meest in het oog springende ergernissen onder Ubuntu Intrepid Ibex was een probleem die uiteindelijk gerelateerd bleek aan de meegeleverde standaard nVidia driver.

Dat probleem was op zich niet zo groot, maar daarom niet minder hinderlijk. Bij het gebruik van (o.a.) het Human theme (ook Darkroom, Dust e.a.) werd soms de vensterrand helemaal wit en werden bij het verplaatsen van je muis de vensterknoppen onzichtbaar. Soortgelijke problemen deden zich ook voor bij OpenOffice.org en Thunderbird. Bij deze applicaties werden de vensterranden 100% onzichtbaar. Ze waren er nog, maar je zag ze niet.

Vanuit verschillende publicaties (Ubuntu Forums en Ubuntu Geek) werd al snel duidelijk dat het met de standaard nVidia (versie 177) had te maken. Met een kleine aarzeling heb ik besloten om ook de beta driver van nVidia te gebruiken. Het blijft altijd een beetje tricky om dit soort stappen te ondernemen. Maar het is succesvol verlopen. Natuurlijk waren standaard al een paar noodzakelijke pakketten geïnstalleerd. (linux-headers-generic, libx11-dev, build essential) anders gaat het sowieso niet werken.

Vervolgens heb ik de beta versie vanaf deze pagina opgehaald. Maak daar de juiste keuzes en kies dan voor de beta mogelijkheden in het laatste vak rechtsonder. Let op: deze beta versie is alleen geschikt vanaf een NVIDIA Geforce 6*** kaart. Gebruik je een oudere (b.v. Geforce 4) kaart dan heeft het volstrekt geen zin om deze procedure op te starten. Het moet uiteindelijk dus gaan om de 180.06 (of hogere) driver versie.

Eenmaal gedownload heb ik eerst de rechten op uitvoeren gezet (rechtermuisknop,eigenschappen, tabblad rechten en vinkje geplaatst bij “uitvoeren” achter “eigenaar”).

Vervolgens een CTRL-ALT-F1 gedaan. Inloggen met usernaam en wachtwoord. Vervolgens:

sudo /etc/init.d/gdm stop om je X-server te killen

Ga vervolgens naar de locatie waar je het gedownloade bestand hebt staan (bij mij dus een cd  Bureaublad) en tik daar aangekomen deze opdracht in:

sudo sh NVIDIA-Linux-x86_64-180.06-pkg2.run (of kies daar de 32 bits benaming als je die versie hebt gekozen).

Kies vervolgens voor de default waarden dus accepteer de licentie en laat de installer zijn werk doen. Zorg alleen voor de laatste vraag dat je de installer Xorg.conf laat herschrijven.

Als dat allemaal is gedaan en een en ander is succesvol bevestigd vanuit de installer doe je nog een:

sudo /etc/init.d/gdm start om weer terug te keren naar je grafische GNOME omgeving.

In mijn geval heb ik daarna de 177 driver gedeactiveerd (en dus verwijderd) uit (Systeem, beheer) Hardware drivers. En een reboot bevestigde daarna een geslaagde installatie.

Resultaat: Ten eerste is het probleem met die vensterrand opgelost. Dat is erg prettig moet ik zeggen. Ook lijkt het allemaal wat sneller te werken en wordt de beeldopbouw bij divx en xvid movies opvallend verbeterd. Voorheen zag ik nog wel eens een vreemde lijn door het scherm lopen. Die is nu verdwenen.

Mocht er een nieuwe driver vanuit Ubuntu worden aangeboden dan kan e.e.a. mogelijk problemen gaan opleveren. Aan de andere kant zou je dan gewoon weer vanuit (Systeem, Beheer) Hardware drivers die nieuwere versie moeten kunnen kiezen.  Vooralsnog ben ik tevreden over het resultaat en mocht het anders gaan verlopen dan laat ik het wel weer weten.

Dust Cold

Desktop, Linux, Ubuntu /

Op Techie Souls verscheen vandaag een prachtig artikel met een overzicht van 50 mooie Gnome themes. Ik heb ze nog lang niet allemaal geprobeerd maar toen ik Dust Cold zag was ik (voor dit moment) weer eens verkocht.

Vmware Server 2

1 reactie / Linux, Server, Ubuntu /

In de loop der tijd heb ik verschillende virtualisatie mogelijkheden uitgeprobeerd. En dat doe ik niet omdat ik alsnog Windows virtueel wil gebruiken. Die tijd heb ik nu wel gehad. Ik gebruik het om andere Linux distributies te bekijken. Maar in de eerste plaats omdat ik een server wil laten draaien en de beste leeromgeving (op dit moment) is voor mij de virtuele omgeving.

Op de een of andere manier kom ik dan altijd weer terug bij de oplossingen van VMware. Niet omdat de alternatieven minder goed functioneren. Het heeft bij mij vooral te maken met gemak. Als je succesvol VMware hebt geïnstalleerd dan kan je meteen gebruik maken van een bridged netwerk omgeving. En ja, ik weet dat het ook kan bij b.v. Virtualbox maar met Vmware werkt het zo goed als automatisch. En dat is wel zo plezierig. Daar komt bij dat de kernel van Ubuntu’s server editie niet goed samenwerkt met Virtualbox. Je moet dan meteen een hoop kunstgrepen uitvoeren om het alsnog aan de praat te krijgen. Kortom…VMware en dan met name hun VMware Server is mijn favoriet.

De vertrouwde VMware Server 1.07 is tegenwoordig opgevolgd door VMware Server 2. En die wijzigingen gaan verder dan alleen een ander smoeltje. In tegenstelling tot de vorige versie is er nu geen aparte applicatie. Nee, nu is alles webbased gemaakt. Oftewel, je beheert je virtuele machines vanuit een webbrowser. Dat kan lokaal als op afstand gebeuren. En dat kan zowel met http als (natuurlijk) met https gebeuren.

Installeren Vmware Server 2

Installeren van VMware Server is eigenlijk niet echt veranderd ten opzichte van wat je gewend was. Je begint met het geschikt maken van je eigen systeem. Natuurlijk heb je al eens een “sudo apt-get install build-essential” gedraaid. Wat dan nog overlblijft is een “sudo apt-get install linux-headers-`uname -r` build-essential xinetd“.

Vervolgens is het nodig om een .tar van VMware Server op te halen. Dat doe je van de Vmware Server website. Je moet een gratis account aanmaken of inloggen met een bestaande login. De rest wijst zich zelf wel. Uiteraard zorg je voor een screenshot als de pagina met licentie nummers wordt vertoond. Die moet je later gebruiken anders gaat het allemaal niet werken. Zelf heb ik gekozen voor de 64 bits versie en dus heb ik VMware-server-2.0.0-122956.x86_64.tar naar binnen getrokken.

Installeren gaat vanuit een terminal met sudo ./vmware-install.pl en je kan alle vragen gewoon met default waardes bevestigen. Als uitzondering (bij mij althans) de vraag over de gewenste locatie van de virtuele machines. Ik heb daar een aparte plek op mijn data partitie voor ingericht. Als alles klaar is heb je het installatie script ook doorlopen, het registratienummer ingevuld en goed gekeken naar de output van de installer. Je hebt ook (bij het accepteren van alle defaults) een “sudo passwd root” gedaan en daar je wachtwoord ingevuld.

Als je lokaal werkt dan is het invoeren van het adres “http://127.0.0.1:8222” voldoende om in te loggen. Log in met root en het daarbij behorende wachtwoord. Als je inlogt met https dan moet je naar poort 8333 verwijzen. Vanuit een andere locatie kan je ook alles beheren, maar dan moet je in je firewall rekening houden met poort 902 (default).

Ervaringen met VMware Server 2:

Iedereen die een beetje ervaring met een vorige versie had opgedaan kan overweg met deze vernieuwde vrijgave. Het ziet er weliswaar allemaal wat anders uit, de basis is wel min of meer gelijk gebleven. Het lijkt er overigens op (maar dat kan ook aan de 64 bits versie liggen) dat het allemaal (veel) sneller werkt. In ieder geval werkt het stabiel, kunnen bestaande virtuele machines gewoon ingelezen worden en zijn de beheermogelijkheden erg plezierig in het gebruik.

De webbrowser is alleen maar een scherm om je virtuele machine te beheren. Je kan dus je browser sluiten en toch blijft je virtuele server dan in de lucht. Het vraagt verrassend weinig resources en je kan met behulp van een ssh verbinding altijd snel en betrouwbaar toegang naar je server krijgen. Dat werkt veel sneller en prettiger dan de console van VMware Server. Het is ook mogelijk om je virtuele server automatisch te laten starten nadat je Ubuntu hebt geboot.

Kortom: deze versie van VMware Server kan Digiplace van harte aanbevelen.

64 bit Ubuntu Intrepid Ibex (8.10)

9 reacties / Algemeen, Linux, Ubuntu /

Begin oktober had ik al een recensie van Ubuntu 8.10 voor Digiplace geschreven. Toen ging het nog om de beta uitvoering van de 64 bits uitvoering. Helaas ondervond ik tijdens het gebruik van die versie de nodige problemen met het gebruik van Flash onder Firefox. Dat was voor mij aanleiding om toch de 32 bits versie weer te installeren. Het leek mij toentertijd niet zo’n issue. Maar gaandeweg de rit begon ik toch te merken dat er wel degelijk een merkbaar verschil bestaat tussen die twee verschillende architecturen.

De 64 bits versie is gewoon iets pittiger in gebruik. Een klein verschil overigens, maar op den duur wel merkbaar. Dat verschil wordt groter als je processor intensieve taken gaat uitvoeren. Ik merkte b.v. dat het indexeren van Google Desktop onder de 64 bits versie veel sneller verliep. Of het inlezen van al mijn foto’s onder F-Spot of Google’s Picassa. Dat zijn welliswaar geen dagelijkse routines, maar alles bij elkaar zijn het wel verschillen waar je voor wilt gaan.

Om die reden was ik dan ook blij om te lezen dat Adobe een pre-release heeft uitgebracht voor een native 64 bits versie van Flash onder Linux. Dat was de directe aanleiding om wederom de 64 bit versie te installeren. Hieronder een verslag van mijn ervaringen.

Installatie:

Er is al genoeg geschreven over de installatie van Ubuntu. Je hebt 7 stappen te doorlopen en binnen de korste keren staat daarna Ubuntu op de harde schijf te pronken. De installer van Ubuntu Intrepid is niet echt veranderd ten opzichte van de vorige versie. Alleen het onderdeel partioneren is grafisch verbeterd. De presentatie is duidelijk en het zal ook voor beginnende gebruikers geen grote problemen opleveren.

De tijden dat je trots kon verhalen over een succesvolle installatie van Linux zijn vandaag de dag voorbij. Het is verbazingwekkend eenvoudig en vooral snel uit te voeren. Additionele cd’s met allerhande drivers voor randapparatuur heb je in de regel niet nodig.

Eenmaal geïnstalleerd zijn er altijd nog wat handelingen te verrichten. Ubuntu wordt standaard niet voorzien van closed source software. Als je die wel wilt gebruiken (en dat willen de meeste van ons) dan zijn een paar extra handelingen gewoon noodzakelijk. Zelf begin ik altijd met het updaten zodat alles is voorzien van de nieuwste versies. Daarna klik ik snel op de “Hardware Drivers” (Systeem-Beheer) om de aanbevolen NVIDIA drivers voor mijn systeem te installeren.

Als dat is gebeurd ga ik naar het menu en kies daar voor de optie “installeren/verwijderen” (onder “Toepassingen”). Ik maak dan alle beschikbare programma’s zichtbaar en geef “restricted” als zoekgegeven in. Het dan zichtbare pakket “Ubuntu restricted extras” wordt dan als eerste geïnstalleerd.

Dat is wel een beetje omslachtig omdat je dan ondermeer de 32 bits versie van Flash gaat installeren. Maar dat is snel opgelost. Open daarna Synaptic en zoek daar naar Flash nonfree en verwijder dat pakket. Download vervolgens die pre-release van de 64 bits Flash versie en pak het uit. Je treft daarin 1 bestand (libflashplayer.so) en dat bestand kopieer je naar /usr/lib/mozilla/plugins (sudo cp libflashplayer.so /usr/lib/mozilla/plugins).

Voor zover ik het nu kan zien werkt die oplossing uitstekend. Er is nog geen enkele crash voor gekomen en de zaak draait stabiel. Je kan alleen niet met je muis over een flash animatie scrollen. Een klein ongemak die ongetwijfeld in latere versies opgelost gaat worden.

Met deze oplossing zie ik volstrekt geen problemen meer om niet onder een 64 bit architectuur te werken. Bijna alle software is voorhanden. Mocht je desondanks een 32 bits pakket willen installeren dan is het soms mogelijk om het te forceren met het volgende commando:

sudo dpkg -i –force-all package_name.deb

Conclusie:

Met de introductie van de 64 bits uitvoering van Adobe Flash zijn er (voor mij) geen redenen meer aan te voeren om niet te gaan werken met een 64 bits versie van Ubuntu. Het ziet er naar uit dat de definitieve overstap naar dit platform nu is gemaakt. Eindelijk!

64 bits flash (pre release)

4 reacties / Desktop, Linux, Ubuntu /

Door aanhoudende probleempjes bij het gebruik van Flash content onder de 64 bit versie van Ubuntu ben ik weer terug gestapt naar de 32 bits versie van Ubuntu. Dat is op zich jammer want het systeem voelt daardoor net even minder “snappy” aan. Daar staat tegenover dat zaken als Google Gears en Adobe Air weer gebruikt kunnen worden (daar bestaat nog geen 64 bit oplossing voor).

Vandaag las ik echter op Penquin.SWF een artikel die melding maakt van een pre release van een 64 bits Flash Player 10. En op Adobe Labs wordt het ook duidelijk bevestigd.

Furthering Adobe’s commitment to the Linux community and as part of ongoing efforts to ensure the cross-platform compatibility of Flash Player, an alpha version of 64-bit Adobe Flash Player 10 for Linux operating systems was released on 11/17/2008 and is available for download. This offers easier, native installation on 64-bit Linux distributions and removes the need for 32-bit emulation. Learn more by reading the 64-bit Flash Player 10 FAQ.

Met dit nieuws kan ik maar een ding doen! Terug naar het 64 bits platform. En dan maar hopen dat die pre release het goed gaat doen. Mocht er al iemand met ervaringen zijn dan hoor ik dat graag.

xscreensaver versus gnome-screensaver

1 reactie / Desktop, Linux, Ubuntu /

Met de komst van Ubuntu Dapper Drake werd onder Gnome een verandering doorgevoerd m.b.t. de screensaver. Dat lijkt een minder belangrijke issue maar het hield de gemoederen toentertijd best even bezig. De meeste Gnome ontwikkelaars juichen de beslissing van Gnome toe om met een eigen module te komen. En gelijk hebben ze. Maar er zijn genoeg gebruikers die de mogelijkheden van xscreensaver missen.

Gelukkig is het tegenwoordig weer eenvoudig om xscreensaver in ere te herstellen. Je verwijderd eerst gnome-screensaver (sudo apt-get remove gnome-screensaver) en installeert daarna xscreensaver.

Voorheen was gnome-screensaver onderdeel van de ubuntu-desktop meta package maar die koppeling is nu niet meer van toepassing. Installeren van xscreensaver kan je vanuit Synaptic uitvoeren of je voert in een terminal de volgende opdracht in:

sudo apt-get install xscreensaver xscreensaver-data xscreensaver-data-extra xscreensaver-gl xscreensaver-gl-extra rss-glx

Om xscreensaver automatisch te laten functioneren plaats je vervolgens de volgende opdracht in je “Sessies” (Menu->Systeem->Voorkeuren->Sessies):

xscreensaver –no-splash

Als je gnome-screensaver hebt verwijderd kan je overigens niet meer vanuit de “fast user switch applet” je systeem vergrendelen. Dat is op te lossen door een andere applet te plaatsen op je panel: “beeldscherm vergrendelen”. Een kleine moeite als je ziet wat er nu allemaal mogelijk is.

Synchroniseer je GSM met Ubuntu

7 reacties / Desktop, Hardware, Linux, Ubuntu /

Onder (vooral) Windows is het niet zo moeilijk om je Nokia mobiele telefoon (of ongeacht welk andere merk en model) te synchroniseren met b.v. Outlook. En dan heb ik het met name over het synchroniseren van je agenda. Onder Linux ligt dat iets lastiger. Althans, dat dacht ik altijd. Maar dat blijkt best mee te vallen.

Het is namelijk mogelijk om een combinatie te maken met Google’s agenda en Mozilla’s Sunbird. Sterker nog, er zijn meerdere mogeljkheden voorhanden. Met Evolution b.v maar ook met  Thunderbird dankzij de Lightning addon. Maar ik heb vooralsnog gekozen voor die andere Mozilla oplossing: Sunbird.

Je maakt eerst een agenda aan in Google Agenda. Als je dat hebt gedaan installeer je Mozilla Sunbird. Dat is een aparte agenda applicatie. Als je die hebt geïnstalleerd (de tar.gz gewoon uitpakken in een aparte map op de door jou gewenste locatie) moet je deze addon installeren in Sunbird (downloaden, bewaren op bureaublad en dan naar verwijzen onder Sunbird: Menu, Tools, Add-ons) om bi-directional te kunnen syncroniseren.

Onder Google Agenda ga je vervolgens naar je aangemaakte agenda en klikt daar op instellingen onder je agenda naam in het linkerdeel van je scherm. Vervolgens klik je in het nieuwe scherm op de daar vermelde naam van je agenda en klikt dan op het oranje XML vakje bij “adres voor agenda”.

De url die je dan te zien krijgt gebruik je voor het aanmaken van een nieuwe agenda in Sunbird. (file, new calender). Je kiest dan voor netwerk en dan zie je dankzij de eerder geïnstalleerde addon de mogelijkheid om die net geselecteerde url van jouw agenda als Google calendar te vermelden.

Als je dat hebt gedaan kan je een gratis account aanvragen bij Goosync. En mogelijk ben je geïnteresseerd in hun betaalde versie omdat je dan ondermeer ook je contacten kan backupen. Of meerdere agenda’s kunt synchroniseren. Voorlopig heb ik nog voor de gratis versie gekozen.

De registratie spreekt voor zich. Kies vervolgens de telefoon uit waar jij  mee werkt. Er staan er een heleboel in! Kies indien mogelijk voor een sms configuratie. Gebruik dan wel de syntax van +316… etc. om die sms binnen te krijgen. Die sms bewaar je en je voert de pincode in die je vanuit de browser krijgt toegewezen.

Als je dat allemaal hebt uitgevoerd zoek je in je telefoon voor de syncronisatie applicatie en zie daar…je kan vanuit je telefoon je Google agenda/Sunbird van nieuwe items voorzien. En dat gaat ook omgekeerd (bi-directional) op.

Je zou er toch haast een volle agenda voor wensen?

Conky

2 reacties / Desktop, Linux, Ubuntu /

Er zijn verschillende mogelijkheden om de status van je Linux desktop in de gaten te houden. Denk maar eens aan Gkrellm of aan top, of mogelijkheden die worden aangeboden vanuit screenlets etc. Zelf vind ik de mogelijkheden van conky heel plezierig. Een van de voordelen van conky is de mogelijkheid om zelf te bepalen wat -en hoe- een en ander zich kan presenteren.

Op dit moment staat deze versie op mijn desktop:

Conky op Digiplace desktop
Conky op Digiplace

Installeren is op zich niet zo lastig. Je installeert eerst conky en plaatst vervolgens een configuratie bestand met de naam .conkyrc in je eigen thuismap. (let op, door de punt wordt het een onzichtbaar bestand, je maakt het zichtbaar met CTRL h onder Nautilus)

De inhoud is voor iedereen naar eigen smaak aan te passen. Zo staat er bij mijn .conkyrc verwijzingen naar mijn beide CPU cores, naar mijn eth0 verbinding en ook naar mijn aparte Root, Home en Data partities.  Je kan overigens hier mijn .conky configuratie bekijken en gebruiken voor een eigen versie.

Vervolgens laat je Gnome dat bestand inlezen vanuit een opdracht die je plaatst in (Menu-Systeem-Voorkeuren) sessies. Mocht je Compiz gebruiken dan wordt aanbevolen om een apart scriptje te maken met als naam conky_start.sh en in je thuismap (of lokale bin map) te plaatsen met de volgende inhoud:

#!/bin/bash
sleep 60 && conky;

Door het “sleep” commando duurt het 60 seconden voor conky zich laat zien, maar voorkomt ook dat er problemen komen met het afbeelden van de output.

Je maakt dat bestand vervolgens uitvoerbaar vanuit Nautilus (eigenschappen, rechten) of met behulp van deze opdracht in je terminal:

chmod a+x .conky_start.sh
conky script aanroepen vanuit "sessies"
conky script aanroepen

Meer informatie incl. de nodige screenshots en versies van andere gebruikers staat vermeld op Ubuntu Forums.

Processor snelheid

2 reacties / Desktop, Linux, Ubuntu /

Zojuist een nieuwe feature ontdekt in de beta van Ubuntu Intrepid Ibex. De applet om je processor snelheid zichtbaar te maken is nu ook in staat om de processor specifiek aan te sturen (linker muisklik).

Standaard staat mijn AMD dual core op “on demand” (bios setting) maar je kan met behulp van deze applet nu ook kiezen voor een aantal variaties op dat thema. De wijzigingen worden doorgevoerd voor beider cores.

Processor snelheid
Processor snelheid

(de temperaturen worden zichtbaar gemaakt met behulp van Gnome Sensor Applet)

Dell adverteert Ubuntu

1 reactie / Linux, Nieuws, Ubuntu /

Dell levert nu al een tijd computers met daarop Ubuntu voorgeïnstalleerd. Afgaande op het aantal nieuwe modellen met Ubuntu dat is geïntroduceerd, loopt deze verkoop niet slecht.

Om maar niets te missen met de opkomst van de Netbooks, heeft Dell zijn eigen Netbook geïntroduceerd: de Dell Inspiron Mini 9. Naast Windows kunnen deze goedkope, kleine laptops ook geleverd worden met Ubuntu.

Afgelopen zondag, 12 oktober, zat er bij veel Amerikaanse kranten een flyer van Dell. The VAR Guy meldt dat een van de geadverteerde producten in die flyer zo’n Inspiron Mini 9 is. En hoewel dit netbook dus ook leverbaar is met Windows, wordt daar met geen woord over gerept in de advertentie.

Nou kan je dit natuurlijk relativeren – Dell maakt immers reclame voor de goedkoopste configuratie, en daar zit nou eenmaal geen Windows op – maar eigenlijk voelt dit bij mij toch wel een beetje als een overwinning voor Ubuntu. 🙂

Scroll naar boven