Onder Ubuntu Karmic is Gwibber (een Gnome microblog cliënt) mijns inziens nog niet zoals het moet zijn. Maar de ontwikkelingen zien er wel heel goed uit. Kijk maar eens naar dit artikel van Jono Bacon waar je de integratie van Gwibber kan zien binnen de huidige Alpha van Ubuntu Lucid . Ik heb die Gwibber versie zelf onder Karmic geïnstalleerd en mis nog even die integratie maar heb een groot vertrouwen in de toekomst van Gwibber.
In mijn onvermoeibare zoektocht naar mooie themes voor mijn Gnome werkblad omgeving kwam ik onlangs terecht bij het Bigisi Project. Op deze -van oorsprong- Franse website kan je een flink aantal prachtige themes vinden. Deze themes zijn compleet met eigen wallpaper, gdm theme, icons etc.
Op de website vind je instructies terug hoe je deze themes kan toevoegen. Kijk ook eens naar hun laatste theme: airlines. De bijgesloten wallpaper past zich vanzelf aan de tijd aan.
Met alle tamtam rondom de vandaag geïntroduceerde Apple iPad leek het mij wel leuk om ook eens te kijken waar het allemaal om gaat. En dan wil je al snel naar de Quicktime video kijken op deze pagina van Apple.com. Dat werkte echter niet onder Firefox (of Chrome) op mijn Ubuntu 9.10 (amd64) desktop.
Dat was vreemd omdat ik in principe alle mogelijke codecs had geïnstalleerd. Al snel bleek dat het probleem zit bij de totem-mozilla plugin die standaard wordt gebruikt onder Gnome. De oplossing om dat probleem te verhelpen is het gebruik maken van de Gecko-mediaplayer plugin.
Gecko Media Player is a browser plug-in that uses GNOME MPlayer
and Mplayer to play media in a browser.
It uses the NS4 API and is therefore compatible with all NS4 derived browsers:
Iceweasel, Firefox, Iceape, Epiphany, Galeon, Midbrowser, Xulrunner, etc.It is the modern replacement for mplayerplug-in (from the same author).
De te hanteren werkwijze is als volgt:
Mocht je ook Chrome hebben geïnstalleerd dan kan je ook vanuit die browser naar de Quicktime video’s kijken.
(bron: ubuntuforums.org)
Op twitter las ik onlangs een opmerking waaruit zou blijken dat Apple steeds meer wordt gezien als een systeem voor zowel beginners als voor Geeks. Nou zie ik mijzelf als een Geek maar ik voel mij toch niet aangesproken. Dat behoeft natuurlijk enige uitleg.
Om te beginnen ben ik als sinds 2000 een gebruiker van een Linux desktop. Mijn bureaubladomgeving is ingesteld op Gnome en sinds 2007 gebruik ik Ubuntu als distributie. Daarnaast heb ik nog een Apple Powerbook met OSX 10.5.x en werk ik momenteel aan het configureren van een splinternieuwe Apple iMac (van iemand anders) die draait op OSX 10.6.2. Laat ik daar nou eens naar kijken en een paar punten vergelijken met de ervaringen die ik heb opgedaan onder een GNOME (Ubuntu) desktop.
Op de vormgeving valt helemaal niets af te dingen. De schoonheid van het apparaat, tot het toetsenbord en muis aan toe, is werkelijk beeldschoon. Ook de kwaliteit is dik in orde. Uitpakken en installeren van deze iMac is ook heel plezierig. Je zet simpelweg de iMac neer. Je hoeft nu alleen maar een netspanningskabel te plaatsen, muis en toetsenbord te activeren en je bent klaar.
Zijn er dan nog bezwaren? Laat gezegd zijn dat de gekozen configuratie prima voor elkaar is. Dat is sowieso het sterke punt van Apple. De combinatie van hard- en software is optimaal samengesteld. Maar als je op termijn zelf iets wil veranderen aan de configuratie dan kom je al snel in de problemen. Je kan b.v. niet zomaar even een willekeurige andere grafische kaart installeren. Een CPU opwaarderen, een andere koeling gebruiken behoort niet tot de mogelijkheden. Je krijgt wat je koopt en daar moet je het maar mee doen.
Een ander punt is de interface van OSX. Het ziet er allemaal fantastisch uit. De vormgeving van haar iconen, de dock en vensters…allemaal even mooi. Maar al snel loop ik tegen bepaalde eigenschappen aan die ik onder een Linux desktop beter vindt opgelost. Zo heb je onder OSX wel de mogelijkheid om wallpaper of screensaver in te stellen, maar wezenlijk persoonlijke voorkeuren doorvoeren in haar vormgeving bestaat niet. Maar ik zie ook nog andere opvallende verschillen. Een paar voorbeelden:
Het eerste wat ik mis is de afwezigheid van een of meerdere softwarebronnen. Onder Linux hoef je maar Synaptic of b.v. Ubuntu Software Centrum op te starten en je beschikt over vele duizenden toepassingen. En dat is echt een gemis op een Apple iMac. Je krijgt wel een appstore op je iPhone maar voor de desktop mag je zelf op zoek naar geschikte toepassingen. Die overigens in tegenstelling tot Linux zeker niet allemaal vrij te verkrijgen zijn.
Het installeren van een applicatie is wel goed verzorgd onder OSX. Je download b.v. een dmg bestand en vervolgens moet je het programma icoon verplaatsen (slepen) naar de applicatiemap. Apple heeft namelijk geen menu systeem maar een map waarin de applicaties staan. Het verslepen is overigens niet altijd eenvoudig want als je nog geen Finder venster hebt open staan moet je eerst naar het bovenste paneel. Daar moet je dan klikken naar Archief en dan kan je een nieuw Finder venster openen. Of je moet werken met een toetscombinatie (cmd n) en dan mag je nog een keer klikken met je muis om in dat programma venster terecht te kunnen komen.
Eenmaal geïnstalleerd valt dan op dat het desbetreffende icoon zomaar een plek krijgt toegewezen in die map. Niet netjes in een grid, of op volgorde van het alfabet..nee, het wordt gewoon lukraak ergens neergezet. Om dat op te lossen moet je weer naar het bovenste paneel om de weergave goed te kunnen klikken of je werkt met een toetscombinatie als ^ cmd 1.
Standaard wordt OSX niet met een geactiveerde Spaces gepresenteerd. Met Spaces heb je een voorziening om met meerdere bureaubladen te kunnen werken. Er is wel een standaard ingebouwd om openstaande vensters te kunnen bekijken. Daarvoor druk je op de (f)3 toets waardoor alle openstaande vensters zichtbaar worden. Toch is dat weer een extra handeling. Onder Linux kan je namelijk onder in beeld zien welke vensters open staan. Het gebeurt onder Apple regelmatig dat ik wat kwijt ben. Zo ben je b.v. een bestand aan het downloaden en wordt het download scherm van Safari (de default browser op een Apple) achter het hoofdscherm geplaatst. Je denkt dan in 1e instantie dat er niets wordt gedownload totdat je op die (f)3 toetst klikt.
Wat ik ook opvallend vond was het gedrag van de toepassing “voorvertoning”. Daarmee kan je grafische bestanden bekijken. Stel je krijgt een aantal foto’ s als bijlage bij een e-mail. Die bestanden sla je lokaal op in een map of bureaublad. Als je dan dubbel klikt op de 1e foto dan komt die foto keurig in beeld. Maar je kan niet doorbladeren naar de volgende foto’s. Nee..dan moet je voor die tijd eerst alle foto’s hebben geselecteerd en dan pas kan je alle foto’s op je gemak bekijken. Natuurlijk wen je daar wel aan in de praktijk, maar ik vind het gek dat je daarvoor extra handelingen moet gaan verrichten.
Met Dashboard kan je met een muisklik widgets op het scherm toveren. Het actieve scherm wordt ‘naar achteren geplaatst’ en daaroverheen worden widgets (kleine handige applicaties) getoond. Maar ik wil eigenlijk altijd wel over een handige widget kunnen beschikken. Waarom mogen die nou niet een plekje op het bureaublad krijgen? Met een minimale resolutie van 1920×1080 pixels is er echt ruimte zat hoor!
Met het benoemen van deze punten zou je haast denken dat hier Apple wordt ‘afgeschoten’. Niets is minder waar. Ik vind een Apple iMac een prachtige machine om op te werken. Echt waar! Maar als gebruiker van een Ubuntu (GNOME) werkomgeving ben ik verwend geraakt aan voorzieningen die -naar mijn smaak- beter werken. Daarnaast geloof ik meer in het concept van Open Source toepassingen en in de vrijheid om je eigen hardware te kunnen kiezen. Kortom..deze Geek blijft voor de volle 100% tevreden over zijn GNOME desktop.
Er bestaan verschillende applicaties om een dvd te rippen en/of om te zetten naar een ander formaat. Denk b.v. aan AcidRip, dvd::rip of Thoggen.Die programma’s hebben allemaal hun eigen voor- en nadelen. Ieder zijn eigen smaak.
Mocht je echter nog op zoek zijn naar een geschikte applicatie dan is het goed om ook de mogelijkheden van OGMRip in ogenschouw te nemen.
Ten eerste omdat OGMRip alles in huis heeft om de klus te klaren.
OGMRip is an application and a set of libraries for ripping and encoding DVD into AVI, OGM MP4 or Matroska files using a wide variety of codecs. It relies on mplayer, mencoder, ogmtools, mkvtoolnix, oggenc, lame and faac to perform its tasks. OGMRip transcodes from DVD or files.
Features:
- outputs ogm, avi, mp4 or matroska files
- calculates video bitrate for a given filesize
- calculates cropping parameters and scaling factors
- supports multiple audio and subtitles streams encoding
- lots of codecs (vorbis, mp3, pcm, ac3, dts, aac, xvid, lavc, x264, theora)
- uses maximum quality codec switches
- rips contiguous chapters .
Wat het programma erg aantrekkelijk maakt zijn de voorgebakken profielen. Je kan daarmee een dvd heel eenvoudig omzetten naar een formaat dat geschikt is voor bijna elk denkbaar apparaat.
In eerste instantie lijkt het alsof er weinig instellingen gemaakt kunnen worden. Niets is minder waar overigens, die mogelijkheden komen pas in beeld als het nodig is. Daardoor is het programma veel makkelijker te gebruiken zonder te hoeven beknibbelen op haar mogelijkheden.
Dit programma is dus perfect om te gebruiken. En het is specifiek gemaakt voor onder de Gnome desktop.
The GUI features a clean HIG-compliant GNOME 2 interface and tries to minimize as much as possible esoteric settings
Als je eenvoudig een een dvd wil overzetten naar b.v. je Nokia smartphone, je iPhone, Blackberry of PsP dan is OGMRip een logische keuze.
Als rechtgeaarde Gnome gebruiker heb ik niet zoveel op met het gebruik van specifieke KDE applicaties op mijn desktop. Maar vandaag heb ik gezien dat deze soms krampachtige houding onterecht is gebleken.
Als gebruiker van twitter heb ik lang gezocht naar een ideale applicatie. Onder Gnome bleek Gwibber de beste kandidaat te zijn. In haar ontwikkelingstraject is schijnbaar een nieuwe weg ingeslagen en de huidige vormgeving én functionaliteit kan mij helaas niet bekoren. Daarom had ik een overstap gemaakt naar een Adobe Air apllicatie: Tweetdeck.En die werkt prima en heeft voorzieningen aan boord waar werkelijk alle wensen mee zijn te vervullen. Maar die komen met een prijs want Tweetdeck heeft beduidend meer cpu honger en vraagt ook meer van het werkgeheugen. Maar het belangrijkste bezwaar voor mij is eigenlijk dat ik alleen maar twitter wil gebruiken. Alle toeters en bellen van die applicatie zijn gewoon niet aan mij besteed.
En toen las ik op Twitter notabene positieve berichten over Choqok. En al snel kon ik mij in die berichtgeving vinden. Choqok draait nu keurig op mijn desktop, vraagt weinig van het geheugen of CPU en functioneert precies zoals ik dat altijd heb gewenst.
VLC is niet mijn standaard mediaplayer voor film omdat Totem zijn werk meer dan uitstekend doet. Eigenlijk gebruik ik VLC alleen maar voor het bekijken van mijn kabeltelevisie.
Mijn IKBENSTIL desktop heeft een Hauppauge PVR 150 aan boord. Die is aangesloten op het kabelnetwerk van UPC. Om die twee te laten samenwerken heb je eerst een extra handeling te verrichten. Je hebt onder Ubuntu namelijk ivtv-utils nodig.
Dat kan je meteen installeren vanuit Synaptic maar om een voor mij onbegrijpelijke reden wordt er dan een heleboel onnodige software geïnstalleerd. Daarom gebruik een download vanaf http://packages.ubuntu.com/karmic/ivtv-utils.
Zenders instellen gebeurt dankzij een aantal scriptjes in mijn lokale bin map. Het commando om Nederland 1 op te zetten is b.v.:
#!/bin/bash
#Nederland 1
ivtv-tune –frequency 216,00MHz
VLC wordt dan opgestart met dit specifieke commando:
vlc -I dummy pvr:// pvr-device=”/dev/video0″ :pvr-norm=0 :pvr-frequency=-1 :pvr-bitrate=-1 &
En dankzij die PVR kaart kan je ook even weglopen als je een pitsstop moet maken. Je hoeft alleen maar even je spatiebalk in te drukken om de televisie uitzending te laten pauzeren. Nog een keer de spatiebalk indrukken en je gaat weer verder waar je was gebleven. Het kan niet plezieriger eigenlijk.
Tot mijn verbazing zag ik overigens vandaag dat bij het openen van VLC het systeemvakpictogram is opgeleukt met een kerstmuts.
Dankzij een nieuwe licentiedeal die is gesloten tussen Novell en Microsoft wordt de Silverlight-voor-Linux-plugin Moonlight 2 ook beschikbaar voor andere Linux-distro’s dan Suse.
Je kan er meer over lezen in dit artikel op Webwereld: Moonlight 2: Silverlight op meer Linux-distro’s.
Vanavond kreeg ik een update voor de reeds eerder geïnstalleerde versie van Moonlight. En daarmee is die belofte van versie 2.0 ingelost.
Mocht je Moonlight nog niet hebben geïnstalleerd dan is een bezoek aan deze pagina handig om de plugin onder Firefox werkend te krijgen.
Ubuntu gebruikt XSplash om tijdens het booten van je computer een grafisch ‘plaatje’ te tonen. De keuze van die graphic is door Ubuntu gemaakt. Maar dat wil niet zeggen dat je altijd genoegen moet nemen met die door Ubuntu gemaakte keuze. Op een website als http://gnome-look.org/ zijn genoeg alternatieven voorhanden. Ik heb zelf gekozen voor de Crunchy Branch Splash screen. Kwestie van dowloaden en de inhoud van dat archief plaatsen in de volgende map:
/usr/share/images/xsplash
De bestanden die je in die map aantreft moet je dus eerst verwijderen. Omdat je root rechten nodig hebt om die map te beschrijven kan je het beste als volgt te werk gaan:
Gebruik de toetscombinatie ALT-F2 en tik in het dat te verschijnen invoerveld in:
gksu nautilus
Browse vervolgens naar de locatie waar je het gedownloade bestand hebt staan en dubbelklik daarop zodat ‘File-Roller’ dat bestand kan uitpakken in /usr/share/images/xsplash
Met het commando sudo xsplash kan je het testen of je logt even opnieuw in.
Zoals bekend heeft Adobe al enige tijd een alpha beschikbaar van een echte 64 bits uitvoering van haar Flash player 10. Die voldoet prima maar het kan schijnbaar altijd beter.
Er is inmiddels een nieuwe versie verschenen van die Alpha uitvoering van Flash Player 10.
Het gaat om versie libflashplayer-10.0.42.34.linux-x86_64.so en die is te downloaden vanaf deze pagina.
Daarna pak je dat bestand uit en met het volgende commando komt het op de juiste plaats te staan:
sudo cp libflashplayer.so /usr/lib/mozilla/plugins
Zorg er wel voor dat de 32 bits versie is verwijderd voor je hier aan begint.
