Sudo “make me a sandwich”
Linux
Shiki Colors Theme
Nog maar een paar dagen geleden had ik hier enthousiast geschreven over het Dust-Cold thema. Inmiddels heeft dat (fraaie) thema plaats gemaakt voor iets compleet anders: Shiki-Colors. Er is een script voorhanden genaamd ColorizeMe-Shiki (de 3e downloadoptie) en die heb ik gebruikt. En dat heeft een behoorlijke impact.
Het zorgt ervoor dat je corpsgrootte wordt verlaagd. (van 10 naar 8). Zelf vind ik dat niet een voordeel en dus heb ik handmatig die grootte weer aangepast. Dit thema komt daarnaast in verschillende variaties, ieder met eigen icons en wallpaper. Dankzij het script komt er een keurige optie in je “systeemgereedschap menu” te staan waarmee je het thema kan verwijderen upgraden of waarmee je op die manier de kleuren kan veranderen.
De presentatie is erg fraai. Het lijkt eigenlijk wel een beetje op KDE. Dat komt ondermeer door de wallpaper (denk ik) en door de fraaie schaduwwerking die het paneel heeft gekregen.
Het is natuurlijk maar weer afwachten hoe lang dit thema favoriet blijft (ja, het gaat soms snel) maar ik geef het een goede kans. Mijn voorkeur gaat overigens uit naar de blauwe variant (Brave).
Gebruik (Beta) nVidia driver 180.06
Een van de meest in het oog springende ergernissen onder Ubuntu Intrepid Ibex was een probleem die uiteindelijk gerelateerd bleek aan de meegeleverde standaard nVidia driver.
Dat probleem was op zich niet zo groot, maar daarom niet minder hinderlijk. Bij het gebruik van (o.a.) het Human theme (ook Darkroom, Dust e.a.) werd soms de vensterrand helemaal wit en werden bij het verplaatsen van je muis de vensterknoppen onzichtbaar. Soortgelijke problemen deden zich ook voor bij OpenOffice.org en Thunderbird. Bij deze applicaties werden de vensterranden 100% onzichtbaar. Ze waren er nog, maar je zag ze niet.
Vanuit verschillende publicaties (Ubuntu Forums en Ubuntu Geek) werd al snel duidelijk dat het met de standaard nVidia (versie 177) had te maken. Met een kleine aarzeling heb ik besloten om ook de beta driver van nVidia te gebruiken. Het blijft altijd een beetje tricky om dit soort stappen te ondernemen. Maar het is succesvol verlopen. Natuurlijk waren standaard al een paar noodzakelijke pakketten geïnstalleerd. (linux-headers-generic, libx11-dev, build essential) anders gaat het sowieso niet werken.
Vervolgens heb ik de beta versie vanaf deze pagina opgehaald. Maak daar de juiste keuzes en kies dan voor de beta mogelijkheden in het laatste vak rechtsonder. Let op: deze beta versie is alleen geschikt vanaf een NVIDIA Geforce 6*** kaart. Gebruik je een oudere (b.v. Geforce 4) kaart dan heeft het volstrekt geen zin om deze procedure op te starten. Het moet uiteindelijk dus gaan om de 180.06 (of hogere) driver versie.
Eenmaal gedownload heb ik eerst de rechten op uitvoeren gezet (rechtermuisknop,eigenschappen, tabblad rechten en vinkje geplaatst bij “uitvoeren” achter “eigenaar”).
Vervolgens een CTRL-ALT-F1 gedaan. Inloggen met usernaam en wachtwoord. Vervolgens:
sudo /etc/init.d/gdm stop om je X-server te killen
Ga vervolgens naar de locatie waar je het gedownloade bestand hebt staan (bij mij dus een cd Bureaublad) en tik daar aangekomen deze opdracht in:
sudo sh NVIDIA-Linux-x86_64-180.06-pkg2.run (of kies daar de 32 bits benaming als je die versie hebt gekozen).
Kies vervolgens voor de default waarden dus accepteer de licentie en laat de installer zijn werk doen. Zorg alleen voor de laatste vraag dat je de installer Xorg.conf laat herschrijven.
Als dat allemaal is gedaan en een en ander is succesvol bevestigd vanuit de installer doe je nog een:
sudo /etc/init.d/gdm start om weer terug te keren naar je grafische GNOME omgeving.
In mijn geval heb ik daarna de 177 driver gedeactiveerd (en dus verwijderd) uit (Systeem, beheer) Hardware drivers. En een reboot bevestigde daarna een geslaagde installatie.
Resultaat: Ten eerste is het probleem met die vensterrand opgelost. Dat is erg prettig moet ik zeggen. Ook lijkt het allemaal wat sneller te werken en wordt de beeldopbouw bij divx en xvid movies opvallend verbeterd. Voorheen zag ik nog wel eens een vreemde lijn door het scherm lopen. Die is nu verdwenen.
Mocht er een nieuwe driver vanuit Ubuntu worden aangeboden dan kan e.e.a. mogelijk problemen gaan opleveren. Aan de andere kant zou je dan gewoon weer vanuit (Systeem, Beheer) Hardware drivers die nieuwere versie moeten kunnen kiezen. Vooralsnog ben ik tevreden over het resultaat en mocht het anders gaan verlopen dan laat ik het wel weer weten.
Dust Cold
Op Techie Souls verscheen vandaag een prachtig artikel met een overzicht van 50 mooie Gnome themes. Ik heb ze nog lang niet allemaal geprobeerd maar toen ik Dust Cold zag was ik (voor dit moment) weer eens verkocht.
Vmware Server 2
In de loop der tijd heb ik verschillende virtualisatie mogelijkheden uitgeprobeerd. En dat doe ik niet omdat ik alsnog Windows virtueel wil gebruiken. Die tijd heb ik nu wel gehad. Ik gebruik het om andere Linux distributies te bekijken. Maar in de eerste plaats omdat ik een server wil laten draaien en de beste leeromgeving (op dit moment) is voor mij de virtuele omgeving.
Op de een of andere manier kom ik dan altijd weer terug bij de oplossingen van VMware. Niet omdat de alternatieven minder goed functioneren. Het heeft bij mij vooral te maken met gemak. Als je succesvol VMware hebt geïnstalleerd dan kan je meteen gebruik maken van een bridged netwerk omgeving. En ja, ik weet dat het ook kan bij b.v. Virtualbox maar met Vmware werkt het zo goed als automatisch. En dat is wel zo plezierig. Daar komt bij dat de kernel van Ubuntu’s server editie niet goed samenwerkt met Virtualbox. Je moet dan meteen een hoop kunstgrepen uitvoeren om het alsnog aan de praat te krijgen. Kortom…VMware en dan met name hun VMware Server is mijn favoriet.
De vertrouwde VMware Server 1.07 is tegenwoordig opgevolgd door VMware Server 2. En die wijzigingen gaan verder dan alleen een ander smoeltje. In tegenstelling tot de vorige versie is er nu geen aparte applicatie. Nee, nu is alles webbased gemaakt. Oftewel, je beheert je virtuele machines vanuit een webbrowser. Dat kan lokaal als op afstand gebeuren. En dat kan zowel met http als (natuurlijk) met https gebeuren.
Installeren Vmware Server 2
Installeren van VMware Server is eigenlijk niet echt veranderd ten opzichte van wat je gewend was. Je begint met het geschikt maken van je eigen systeem. Natuurlijk heb je al eens een “sudo apt-get install build-essential” gedraaid. Wat dan nog overlblijft is een “sudo apt-get install linux-headers-`uname -r` build-essential xinetd“.
Vervolgens is het nodig om een .tar van VMware Server op te halen. Dat doe je van de Vmware Server website. Je moet een gratis account aanmaken of inloggen met een bestaande login. De rest wijst zich zelf wel. Uiteraard zorg je voor een screenshot als de pagina met licentie nummers wordt vertoond. Die moet je later gebruiken anders gaat het allemaal niet werken. Zelf heb ik gekozen voor de 64 bits versie en dus heb ik VMware-server-2.0.0-122956.x86_64.tar naar binnen getrokken.
Installeren gaat vanuit een terminal met sudo ./vmware-install.pl en je kan alle vragen gewoon met default waardes bevestigen. Als uitzondering (bij mij althans) de vraag over de gewenste locatie van de virtuele machines. Ik heb daar een aparte plek op mijn data partitie voor ingericht. Als alles klaar is heb je het installatie script ook doorlopen, het registratienummer ingevuld en goed gekeken naar de output van de installer. Je hebt ook (bij het accepteren van alle defaults) een “sudo passwd root” gedaan en daar je wachtwoord ingevuld.
Als je lokaal werkt dan is het invoeren van het adres “http://127.0.0.1:8222” voldoende om in te loggen. Log in met root en het daarbij behorende wachtwoord. Als je inlogt met https dan moet je naar poort 8333 verwijzen. Vanuit een andere locatie kan je ook alles beheren, maar dan moet je in je firewall rekening houden met poort 902 (default).
Ervaringen met VMware Server 2:
Iedereen die een beetje ervaring met een vorige versie had opgedaan kan overweg met deze vernieuwde vrijgave. Het ziet er weliswaar allemaal wat anders uit, de basis is wel min of meer gelijk gebleven. Het lijkt er overigens op (maar dat kan ook aan de 64 bits versie liggen) dat het allemaal (veel) sneller werkt. In ieder geval werkt het stabiel, kunnen bestaande virtuele machines gewoon ingelezen worden en zijn de beheermogelijkheden erg plezierig in het gebruik.
De webbrowser is alleen maar een scherm om je virtuele machine te beheren. Je kan dus je browser sluiten en toch blijft je virtuele server dan in de lucht. Het vraagt verrassend weinig resources en je kan met behulp van een ssh verbinding altijd snel en betrouwbaar toegang naar je server krijgen. Dat werkt veel sneller en prettiger dan de console van VMware Server. Het is ook mogelijk om je virtuele server automatisch te laten starten nadat je Ubuntu hebt geboot.
Kortom: deze versie van VMware Server kan Digiplace van harte aanbevelen.
