Als je om wat voor reden dan ook je X-server wil afbreken dan maak je gebruik van de toetscombinatie Ctrl+Alt+Backspace. Om ongelukjes te voorkomen is die toetscombinatie standaard niet meer geactiveerd. Je moet dus zelf zorg dragen dat die toetscombinatie beschikbaar komt. Dat werkt als volgt:
Menu, Systeem, Voorkeuren, Toetsenbord
Ga daar naar het tabblad Indelingen en klik op Opties
En plaats vervolgens het vinkje bij Toetscombinatie om de X-server af te breken
Iedereen die gebruik maakt van Ubuntu One herkent wel de soms opkomende vraag “zijn we al gesynced? “. Want het gaat niet altijd even snel. Vooral als je grote bestanden aanbied kan het even duren voordat alles beschikbaar is gesteld onder Ubuntu One. Er is gelukkig ook een hulpmiddel om daar meer inzicht in te kunnen krijgen.
Met behulp van Ubuntu One Synchronization Daemon Tool krijg je alles wat je wilt weten.
Zo geeft het commando u1sdtool –waiting-content inzicht in de bestanden die momenteel worden gesyncroniseerd.
En met u1sdtool –current-transfers krijg je te zien hoever het staat met de overdracht van bestanden.
Meer weten? Kijk dan eens naar man u1sdtool voor alle mogelijkheden.
(bron: Tux Tweaks)
Op mijn HTC Desire HD is Tweetdeck de onbetwiste applicatie voor mijn Twitter account. Op mijn Ubuntu desktop gebruik ik daar nog steeds Gwibber voor. En dat begint toch te steken. Gwibber kan niet zover terug in historie en reageert niet altijd even snel in de tijdlijn. Daarnaast zijn er veel meer mogelijkheden in Tweetdeck aanwezig. Waarom dus niet op mijn desktop overstappen naar Tweetdeck?
Dat lijkt logisch ware het niet dat Tweetdeck Adobe Air nodig heeft om te kunnen functioneren. En Adobe Air werkt niet onder een 64 bits versie van Linux. Maar gelukkig is er een oplossing.
Voor de zekerheid controleer je of je lib32nss-mdns hebt geïnstalleerd (sudo apt-get install lib32nss-mdns)
Download de Adobe Air deb package en sla die op je bureaublad op
Maak op je bureaublad een tijdelijke map aan met de naam tmp
Open een terminal tik in cd /Bureaublad of cd/ Desktop en ga verder met de opdrachten:
dpkg-deb -x adobeair.deb tmp
dpkg-deb –control adobeair.deb tmp/DEBIAN
sed -i “s/i386/all/” tmp/DEBIAN/control
dpkg -b tmp adobeair_64.deb
en sluit dit verhaal af met het commando:
sudo dpkg -i adobeair_64.deb
Vervolgens ga je naar de downloadpagina van Tweetdeck en kiest voor de button Download nu (gratis)
De rest wijst zich zelf.
Liever een NFS oplossing? Kijk dan hier (werkt veel beter op een Linux computer)
Als je naast je ‘gewone’ computer ook nog andere computers in je netwerk hebt hangen dan wil je daar op enig moment natuurlijk ook naar toe kunnen gaan. Als die andere computers werken onder Windows dan maak je daarvoor meestal gebruik van het zgn. Samba protocol. Het werkt snel, wordt goed ondersteund door Linux en je kan er zondermeer gebruik van maken via bijvoorbeeld Nautilus. Samba is zo ingeburgerd dat ook Linuxservers Samba bijna standaard aan boord hebben.
Het is eenvoudig om verbinding te krijgen met een samba share. In nautilus tik je in smb://usernaam@ipadresvanserver/sharenaam en je komt binnen. Maar is het niet gemakkelijker om het automatisch te doen? Je zet je computer aan en de samba share is beschikbaar. Hoe dat gaat staat in dit artikel.
In mijn situatie gaat het om een gewenste permanente verbinding tussen mijn Ubuntu desktop en een in mijn netwerk opererende QNAP NAS (TS-419P). Die NAS geeft de mogelijkheid om met Samba te werken. Dankzij de eenvoudige webinterface van QNAP is het een kwestie van een vinkje plaatsen bij de Netwerk Services.
Op de desktop moet er wel wat meer gebeuren. Om te beginnen installeer je het pakket smbfs met het commando sudo apt-get install smbfs
The SMB/CIFS protocol provides support for cross-platform file sharing with Microsoft Windows, OS X, and other Unix systems.
Omdat ik specifiek wil dat een share op mijn QNAP NAS constant is gemount moet ik ervoor zorgen dat bij het booten de inloggegevens van die NAS bekend zijn. Daarom maak je een klein onzichtbaar tekstbestandje (gksudo gedit /root/.naslogin) en plaatst daarin je gebruikersnaam en je wachtwoord. Let wel..de gebruikersnaam en het wachtwoord van de gebruiker op je NAS.
In dit voorbeeld noem ik dat bestand dus .naslogin waardoor de PUNT ervoor zorgt dat het bestand niet automatisch zichtbaar wordt weergegeven. In dit bestand komen maar twee regels tekst te staan:
username=
password=
En inderdaad, achter het = teken komt dan de gebruikersnaam en wachtwoord te staan van de gebruiker op die NAS. Omdat het bestand onzichtbaar in de /root map komt te staan heeft het in ieder geval een veilig plekje gevonden.
Dit bestand moet je aanpassen met het commando: sudo chmod 600 /root/.naslogin
Vervolgens open je met rootrechten wederom je editor en past het bestand /etc/hosts aan (gksudo gedit /etc/hosts) In dit bestand voeg je het IP adres van je server met daarachter de netwerknaam toe. De standaard netwerknaam van een QNAP NAS is QNAP en als je die niet zou hebben veranderd komt er dus QNAP achter het IP adres van je NAS te staan.
De volgende stap is het aanmaken van een zgn. mountpoint. Dat is een map die straks de complete inhoud van de QNAP share laat zien alsof het op jouw computer staat. Je maakt die map aan met het commando sudo mkdir /media/mapnaam. In dit voorbeeld noem ik die map dus ‘mapnaam’
Die map moet je vervolgens even goed in zijn rechten zetten. Vanuit de terminal doe je dat met het commando sudo chmod 777 /media/mapnaam
We zijn er nu bijna. Je moet nu het bestand /etc/fstab aanpassen. Dat doe wederom met rootrechten en dus met gksudo gedit /etc/fstab. Maak het venster van gedit wat groter zodat alles keurig wordt uitgelijnd en voeg een nieuwe regel toe met de volgende syntax:
//ipadresvanjeserver/sharenameopserver /media/mapnaam cifs credentials=/root/.naslogin,rw,iocharset=utf8,dir_mode=0777,file_mode=0777 0 0
Let dus goed op dat je de juiste waardes vermeld (ipadres, mapnaam, sharenaam en inlogbestand). Als het allemaal correct is wordt de verbinding gemaakt als je daarna het commando sudo mount -a intikt in je terminal. Je ziet dan een icoon van de share op je bureaublad verschijnen.
Als je hierna je computer herstart zie je meteen weer dat icoon op je bureaublad staan én een vermelding in Nautilus. Als je liever geen icoon op je bureaublad ziet staan dan kan je kiezen om sudo gconf-editor in te voeren en dan het vinkje te verwijderen bij de entry: Apps/nautilus/desktop.. volumes_visible.
Gebruikers van de Gnome desktop krijgen in april van dit jaar te maken met een geheel nieuwe versie van hun vertrouwde Gnome werkblad omgeving. De huidige 2.* branche die in juni 2002 werd geïntroduceerd zal niet verder worden ontwikkeld dan haar huidige 2.32 versie.
Vanaf april 2011 krijgen we namelijk Gnome 3.0 aangeboden. Het meest in het oog springende verschil zal het gebruik van Gnome Shell zijn. Deze Gnome Shell vervangt de huidige panels en zal op een andere manier gaan zorgen voor het ‘bedienen’ van de desktop. Daarnaast zal de Metacity window manager worden vervangen door Mutter. Het grote verschil hierbij is dat Mutter compositing gaat aanbieden.
Ubuntu heeft al aangegeven dat ze op een andere manier invulling gaan geven aan Gnome 3.0. Zij zullen met een eigen variant gaan komen, waarbij enerzijds Compiz als windowmanager zal worden ingezet en anderzijds Gnome Shell zal worden vervangen door Unity.
Gebruikers van de alpha versie voor Ubuntu 11.04 kunnen daar al mee experimenteren. Zelf ben ik nog niet zover , maar binnenkort gaat er wel een van mijn computers draaien onder de Alpha van Ubuntu 11.04.
Maar hoewel Unity anders zal worden vormgegeven én werken dan Gnome Shell lijken ze natuurlijk inhoudelijk wel op elkaar. En daarom ben ik nu eens gaan kijken naar de uitwerking van Gnome Shell. Gewoon om eens te zien in hoeverre die nieuwe desktop mijn desktop gebruik zal gaan veranderen.
Onder Ubuntu 10.10 is dat snel gedaan door Gnome shell te installeren. Vanuit een terminal is een sudo apt-get install gnome-shell voldoende. Vervolgens heb ik ervoor gekozen om Compiz even te vervangen door Metacity. Dat gaat eenvoudig met behulp van Fusion-Icon (sudo apt-get install fusion-icon). Je kan daarna dit programma vinden in je hulpmiddelen menu en eenmaal opgestart kan je met een linker muisknop de keuze wel vinden om te kiezen voor Metacity.
Vervolgens start je Gnome Shell op door een uitvoer venster te openen met de toetscombinatie ALT+F2 en daarin geef je dan het commando: gnome-shell –replace.
Dat levert meteen een hele transformatie van je desktop op. Alleen je wallpaper blijft eigenlijk staan. De twee panels zijn verdwenen. Aan de bovenkant van het scherm is een zwarte balk verschenen met links een Activiteiten menu en rechts een beperkt aantal iconen voor ondermeer netwerk, afmelden etc.
Programma’s (activiteiten) start je op door je muis naar de linkerbovenhoek te brengen. Dan verschijnt er vanzelf een panel aan de linkerzijde van het scherm van waaruit je keuzes kunt maken. Als snel zie je dan ook dat je meerdere desktops kan openen. Als je op een open venster klikt op zo’n virtuele desktop dan staat die applicatie meteen op je scherm en verdwijnt ook het zwarte panel aan de linkerzijde.
Het wisselen tussen open applicaties kan lastig zijn als er veel open staan omdat de vertrouwde functionaliteit van het onderste panel is verdwenen. Daar zal wel een shortcut voor gemaakt zijn of worden dus dat zal wel goed komen lijkt mij. Al met al is het echt even wennen, maar ik voorzie eigenlijk ook weer niet al te veel problemen op mij af komen.
En dat stelt toch wel een beetje gerust om de waarheid te zeggen. Want ik ben echt wel verknocht aan mijn Gnome desktop. Maar het ziet er ook hier naar uit dat ‘anders’ iets anders is dan ‘minder’. Temeer omdat de door Ubuntu meegeleverde versie van Gnome Shell niet de meest bijgewerte versie is. Daarvoor zou je eigenlijk vanuit GIT de laatste snapshot moeten installeren. Maar daar waag ik mij nog niet aan. Temeer omdat uiteindelijk onder Ubuntu een andere Shell zal worden toegepast. Ik kijk er toch wel met enig vertrouwen naar uit.
Er zijn meerdere manieren om een printer te installeren onder Ubuntu. Maar als je een printer van HP gebruikt is toch wel erg gemakkelijk om te werken met HPLIP-GUI. Je installeert dit pakket met sudo apt-get install hplip-gui of je zoekt het op in Ubuntu Softwarecentrum. Vervolgens klik je op (Systeem, Voorkeuren) HPLIP-Toolbox en het feest gaat beginnen. Eerst krijg je een informatiescherm te zien.
Je klikt vervolgens op de voorgestelde button “Setup Device…” om de installatie te starten. Je krijgt vervolgens een scherm waarin je op zoek gaat naar de aangesloten printer. In mijn geval is de printer aangesloten via een ethernetaansluiting en dus kies ik voor de 2e optie maar geef ook onder de geavanceerde opties het interne IP adres op waar de printer op staat ingesteld.
Vervolgens krijg je nog een tweetal schermen waarop je keuze moet worden bevestigd en waar je de naamstelling kan aanpassen. En meer is het niet. Het grote voordeel van deze methodiek is echter de uitgebreide toolbox die je bij deze installatie krijgt aangeboden.
Je krijgt dus de voorraad inkt te zien, je kan je koppen schoonmaken of uitlijnen, papier en printkop instellingen wijzigen, boodschappen doen bij de HP winkel etc. etc. In je Gnome Panel komt ook een icoon te staan van waaruit die mogelijkheden ook zijn op te roepen.
Zeg nou zelf, makkelijker kan het toch niet?
Een van de leuke dingen op een Linux desktop is het vermogen om zelf te bepalen hoe je die desktop wilt vormgeven. Nog even los van elementaire keuzes of je gebruik maakt van Gnome, KDE, XFCE etc. Want welke bureaubladmanager je ook gebruikt, alles is aan te passen.
Toen Ubuntu met 10.04 en later met 10.10 kwam was ik verrukt van de nieuwe vormgeving. Inmiddels ben ik gewend aan de knoppen links. Maar als ik ze alsnog rechts wil hebben is dat zo veranderd. Het standaard thema dat Ubuntu nu aanbiedt is ook erg fraai. Maar naar verloop van tijd zoek ik dan toch weer iets anders. Onlangs heb ik even gespeeld met Elementary, maar ik vond toch die kleuren iets te flets.
Op dit moment heb ik daarom gekozen voor een ander fraai thema onder Gnome: Absolute. Daarbij maak ik dan ook gebruik van de hierbij aanbevolen iconenset: Absolute Icons. De resultaten mogen er zijn.
Nautilus heeft ook een makeover gekregen. Daarvoor heb ik gebruik gemaakt van een hack onder de naam Elementary. Inmiddels begreep ik dat er een betere versie van te verkrijgen is dus ik blijf nog even roepen dat ik daar op terugkom. Meer informatie is overigens te vinden bij Web UPD8.
Onlangs werd hier een QNAP TS-419 NAS geïnstalleerd. Met de komst van een dergelijke machine ga je natuurlijk ook nadenken over een backup strategie. Voorheen kopieerde ik de belangrijkste mappen en bestanden naar een aparte partitie van mijn harde schijf. En heel soms kopieerde ik die ook weer naar een externe harde schijf. Dat kan je niet echt een strategie noemen natuurlijk.
Daarom ben ik overgestapt naar een geautomatiseerd proces van backuppen. Hoewel dat ook prima kan met bijv. rsync heb ik een grafische frontend gebruikt: Simple Backup Suite.
Simple Backup Suite comprises of backend backup script and GNOME GUI frontends that provide a simple yet powerful backup solution for common desktop users. Simple Backup Suite comprises of backend backup script and GNOME GUI frontends that provide a simple yet powerful backup solution for common desktop users.
Installeren en configureren
Installeren is eenvoudig te realiseren via bijv. Ubuntu Softwarecentrum. Zoek naar “Configuratie van Simple Backup” en de benodige bestanden worden geinstalleerd. Daarna kan je het programma configureren via Toepassingen, Systeemgereedschap, Simple Backup-Configuration.
De opties van Simple Backup Suite spreken wel voor zich. Ik heb gekozen voor een volledige backup om de 30 dagen en verder wordt er dagelijks een incremental backup gemaakt. Uiteraard heb ik vervolgens de belangrijkste mappen gekozen waar mijn data én instellingen worden bewaard. Denk dan aan bijv. Documenten, maar ook aan de (onzichtbare) mappen voor applicaties zoals bluefish, xchat, thunderbird etc.
Wat ik alleen even moest uitzoeken was de manier om dat naar mijn NAS te laten stromen. Maar dat bleek ook niet lastig te zijn. Op mijn QNAP heb ik het FTP protocol actief gemaakt. Ik gebruik die alleen intern, want de poort is niet naar buiten open gezet. (Je kan natuurlijk ook ssh gebruiken).
Door nu de juiste verwijzing te maken wordt volautomatisch iedere dag de backup gedraaid. Dat gaat snel en geruisloos en dat maakt het leven weer een heel stuk prettiger (en veilig)
Onder Gnome is het eenvoudig om een andere vormgeving in te stellen. De laatste tijd maakt het zgn. Elementary thema goede sier op veel desktops. Ik was eigenlijk wel benieuwd naar dit thema en besloot het te installeren. Dat gaat eenvoudig als je onderstaande commando’s in je terminal invoert:
sudo add-apt-repository ppa:elementaryart/ppa
sudo apt-get update && sudo apt-get install elementary-theme elementary-icon-theme
Daarna ga je vanuit je menu naar Systeem, Voorkeuren en kiest dan Elemantary in de toepassing “Uiterlijk”. Er bestaat ook een zgn. Elementary aanpassing voor Nautilus waardoor Nautilus een ander uiterlijk en mogelijkheden verkrijgt. Daar kom ik binnenkort op terug.
Onlangs besloot ik in Ubuntu 10.10 om mijn wachtwoord te veranderen. Er was geen directe aanleiding voor. Het kwam eigenlijk omdat ik toevallig die optie tegenkwam. Als je onder Ubuntu naar Voorkeuren klikt en daar kiest voor “Over Mij” zie je vanzelf die optie aangeboden worden.
Zo gezegd, zo gedaan. Het blijkt echter niet helemaal goed te gaan. Als je opnieuw inlogt krijg je een melding van je Keyring applicatie. En dan moet je alsnog je oude wachtwoord inbrengen.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het is gelukkig snel op te lossen. In Nautilus maak je even de verborgen bestanden en mappen zichtbaar door de toetscombinatie CTRL-H. Blader dan naar .gnome2/keyrings en wis daarin het bestand login.keyring.
Blijft natuurlijk de vraag waarom dat zo moet. Als je gebruik wil maken van de GUI, zijn er dan andere manieren om je wachtwoord (en keyring) te veranderen?
