Op twitter las ik onlangs een opmerking waaruit zou blijken dat Apple steeds meer wordt gezien als een systeem voor zowel beginners als voor Geeks. Nou zie ik mijzelf als een Geek maar ik voel mij toch niet aangesproken. Dat behoeft natuurlijk enige uitleg.
Om te beginnen ben ik als sinds 2000 een gebruiker van een Linux desktop. Mijn bureaubladomgeving is ingesteld op Gnome en sinds 2007 gebruik ik Ubuntu als distributie. Daarnaast heb ik nog een Apple Powerbook met OSX 10.5.x en werk ik momenteel aan het configureren van een splinternieuwe Apple iMac (van iemand anders) die draait op OSX 10.6.2. Laat ik daar nou eens naar kijken en een paar punten vergelijken met de ervaringen die ik heb opgedaan onder een GNOME (Ubuntu) desktop.
Hardware
Op de vormgeving valt helemaal niets af te dingen. De schoonheid van het apparaat, tot het toetsenbord en muis aan toe, is werkelijk beeldschoon. Ook de kwaliteit is dik in orde. Uitpakken en installeren van deze iMac is ook heel plezierig. Je zet simpelweg de iMac neer. Je hoeft nu alleen maar een netspanningskabel te plaatsen, muis en toetsenbord te activeren en je bent klaar.
Zijn er dan nog bezwaren? Laat gezegd zijn dat de gekozen configuratie prima voor elkaar is. Dat is sowieso het sterke punt van Apple. De combinatie van hard- en software is optimaal samengesteld. Maar als je op termijn zelf iets wil veranderen aan de configuratie dan kom je al snel in de problemen. Je kan b.v. niet zomaar even een willekeurige andere grafische kaart installeren. Een CPU opwaarderen, een andere koeling gebruiken behoort niet tot de mogelijkheden. Je krijgt wat je koopt en daar moet je het maar mee doen.
Een ander punt is de interface van OSX. Het ziet er allemaal fantastisch uit. De vormgeving van haar iconen, de dock en vensters…allemaal even mooi. Maar al snel loop ik tegen bepaalde eigenschappen aan die ik onder een Linux desktop beter vindt opgelost. Zo heb je onder OSX wel de mogelijkheid om wallpaper of screensaver in te stellen, maar wezenlijk persoonlijke voorkeuren doorvoeren in haar vormgeving bestaat niet. Maar ik zie ook nog andere opvallende verschillen. Een paar voorbeelden:
Beschikbaarheid van applicaties
Het eerste wat ik mis is de afwezigheid van een of meerdere softwarebronnen. Onder Linux hoef je maar Synaptic of b.v. Ubuntu Software Centrum op te starten en je beschikt over vele duizenden toepassingen. En dat is echt een gemis op een Apple iMac. Je krijgt wel een appstore op je iPhone maar voor de desktop mag je zelf op zoek naar geschikte toepassingen. Die overigens in tegenstelling tot Linux zeker niet allemaal vrij te verkrijgen zijn.
Installeren van een applicatie
Het installeren van een applicatie is wel goed verzorgd onder OSX. Je download b.v. een dmg bestand en vervolgens moet je het programma icoon verplaatsen (slepen) naar de applicatiemap. Apple heeft namelijk geen menu systeem maar een map waarin de applicaties staan. Het verslepen is overigens niet altijd eenvoudig want als je nog geen Finder venster hebt open staan moet je eerst naar het bovenste paneel. Daar moet je dan klikken naar Archief en dan kan je een nieuw Finder venster openen. Of je moet werken met een toetscombinatie (cmd n) en dan mag je nog een keer klikken met je muis om in dat programma venster terecht te kunnen komen.
Eenmaal geïnstalleerd valt dan op dat het desbetreffende icoon zomaar een plek krijgt toegewezen in die map. Niet netjes in een grid, of op volgorde van het alfabet..nee, het wordt gewoon lukraak ergens neergezet. Om dat op te lossen moet je weer naar het bovenste paneel om de weergave goed te kunnen klikken of je werkt met een toetscombinatie als ^ cmd 1.
Vensterbeheer
Standaard wordt OSX niet met een geactiveerde Spaces gepresenteerd. Met Spaces heb je een voorziening om met meerdere bureaubladen te kunnen werken. Er is wel een standaard ingebouwd om openstaande vensters te kunnen bekijken. Daarvoor druk je op de (f)3 toets waardoor alle openstaande vensters zichtbaar worden. Toch is dat weer een extra handeling. Onder Linux kan je namelijk onder in beeld zien welke vensters open staan. Het gebeurt onder Apple regelmatig dat ik wat kwijt ben. Zo ben je b.v. een bestand aan het downloaden en wordt het download scherm van Safari (de default browser op een Apple) achter het hoofdscherm geplaatst. Je denkt dan in 1e instantie dat er niets wordt gedownload totdat je op die (f)3 toetst klikt.
Voorvertoning
Wat ik ook opvallend vond was het gedrag van de toepassing “voorvertoning”. Daarmee kan je grafische bestanden bekijken. Stel je krijgt een aantal foto’ s als bijlage bij een e-mail. Die bestanden sla je lokaal op in een map of bureaublad. Als je dan dubbel klikt op de 1e foto dan komt die foto keurig in beeld. Maar je kan niet doorbladeren naar de volgende foto’s. Nee..dan moet je voor die tijd eerst alle foto’s hebben geselecteerd en dan pas kan je alle foto’s op je gemak bekijken. Natuurlijk wen je daar wel aan in de praktijk, maar ik vind het gek dat je daarvoor extra handelingen moet gaan verrichten.
Dashboard
Met Dashboard kan je met een muisklik widgets op het scherm toveren. Het actieve scherm wordt ‘naar achteren geplaatst’ en daaroverheen worden widgets (kleine handige applicaties) getoond. Maar ik wil eigenlijk altijd wel over een handige widget kunnen beschikken. Waarom mogen die nou niet een plekje op het bureaublad krijgen? Met een minimale resolutie van 1920×1080 pixels is er echt ruimte zat hoor!
Conclusie:
Met het benoemen van deze punten zou je haast denken dat hier Apple wordt ‘afgeschoten’. Niets is minder waar. Ik vind een Apple iMac een prachtige machine om op te werken. Echt waar! Maar als gebruiker van een Ubuntu (GNOME) werkomgeving ben ik verwend geraakt aan voorzieningen die -naar mijn smaak- beter werken. Daarnaast geloof ik meer in het concept van Open Source toepassingen en in de vrijheid om je eigen hardware te kunnen kiezen. Kortom..deze Geek blijft voor de volle 100% tevreden over zijn GNOME desktop.
Een AppStore voor OSX lijkt mij ook fantastisch! Ik begrijp ook niet zo goed waarom dat er nog niet is, het zou voor Apple toch een koud kunstje moeten zijn om dezelfde integratie met iTunes te maken als ze voor de iPhone reeds hebben zou je denken…
De ‘beperktheid’ in configuratie en keuzevrijheid die je in OSX hebt, is naar mijn mening eerder een voordeel dan een nadeel. Dit minimalisme zorgt er namelijk voor dat applicaties aanzienlijk (en merkbaar) beter met elkaar integreren dan op het Linux platform.
Om nog maar te zwijgen over de hardware… iPhone/iPod met iTunes, of de AirPort Express en AirTunes, perfect combinaties!
Kijk bijvoorbeeld naar TimeMachine. Ik weet niet hoe vaak ik al heb gelezen dat TimeMachine overrated is, en dat rsync veel flexibeler en uitgebreider is. Feit is dat ik persoonlijk bij een hd-crash niet na wil denken over hoe ik mijn gegevens ook alweer terug ga zetten. Nu frisbee ik er een Snow Leopard DVDtje in, kies dat ik wil restoren van TimeMachine en een half uurtje later draait het weer als een zonnetje alsof er nooit iets veranderd is!
Voor developers betekent dit minimalisme minder API’s om rekening mee te houden betekent minder uitzonderingssituaties en dus een kortere ontwikkelingstijd voor applicaties, wat de stabiliteit en consistentie IMHO enorm ten goede komt.
Aardig stuk, maar in mijn ogen vergeet je de essentie. Het beleid van Apple is gruwelijk. Bij Linux is alles open en gratis. Bij Apple is alles duur, geheimzinnig en gesloten. Wat betreft de prijs: applicaties zijn belachelijk duur en vaak van mindere kwaliteit dan open-source equivalanten.
Daarbij vind ik de extreme geheimhouding van Apple vervelend. Als ik nu een product koop, is er kans dat er morgen een nieuwe versie is en dat ik dus met de oude zit opgescheept. Op Linux loop je zo’n risico niet. Ontwikkelaars zijn open en eerlijk.
Daarbij documenteert Apple slecht. Als je diep in het OS duikt, kom je vaak alleen een tekst tegen als “wij van Apple hebben dit gewijzigd, gebruik de GUI”. Maar HOE ze het gewijzigd hebben en hoe het nu werkt, staat er niet bij. Het is MIJN computer dus ik wil er alles mee kunnen doen, niet alleen wat Apple toestaat of hoe Apple het wil hebben.
Als professioneel gebruiker wil je een systeem waar je ook in de toekomst op kan bouwen. Apple lijkt zich met de iPhone en iPod steeds meer toe te leggen op de thuisgebruiker. Wie weet wat Apple over een paar jaar nog kan betekenen voor professionele grafici of bijvoorbeeld machines die als server worden gebruikt? Opnieuw is die geheimhouding vervelend en zelfs verontrustend.
Net als de auteur heb ik Apple en Linux machines in gebruik, maar een nieuwe Mac ben ik niet van plan te kopen. Nieuwe Linux-systemen juist wel.
Sterker nog: door het beleid van Apple koop ik een Android telefoon en geen iPhone. Mocht mijn iPod ooit kapot gaan, zal ik ook geen Apple-speler meer kopen.
Nu nog even de prijs(verschillen) in de afweging meenemen (2 Linux-machines voor de prijs van 1 Mac) en de zaak is beslist, lijkt me.
Dat ben ik niet helemaal met je eens, het is namelijk maar net waar je die machine voor gebruikt. Als je er professioneel gebruik van maakt en er meer dan een x-aantal uur per dag achter zit doet dat er namelijk helemaal niet toe, het is namelijk een middel dat je nodig hebt om je werkzaamheden uit te voeren. Een taxichauffeur rijdt tenslotte toch ook niet in een Trabant? Ik hoor het hem al zeggen: “Hoe bedoel je, hij rijdt toch ook?”
Klinkt plausibel maar is het niet. Je kan immers altijd 1e klas hardware aankopen en configureren voor gebruik onder Linux. Er zijn daarnaast (en vooral) genoeg professionals die juist onder Linux hun werk doen. En dat zijn zeker niet de minste.
Waar het mij meer om gaat is dat het prijsverschil tussen een gewone PC of een Mac niet relevant meer is zodra je er je brood mee verdient. Op dat moment wordt het namelijk veel belangrijker hoe productief je bent op een machine of hoe prettig je er mee kunt werken.
Ik beweer dus absoluut niet dat je onder Linux niet professioneel je werk kunt doen, natuurlijk kan dat perfect. Het ligt alleen aan je persoonlijke voorkeur welk van de twee platformen je het prettigst vindt werken. En geld zou daar IMHO geen rol in moeten spelen, want dat verdien je als het goed is toch wel terug. Hetzij in productiviteit, hetzij in plezier.
(Voordat iemand m inkopt, het niet relevant zijn van geld in dit geval geldt natuurlijk tot op bepaalde hoogte. Op het moment dat je 8x zoveel betaalt wordt het uiteraard een ander verhaal, maar dan wordt het ook een hele andere discussie.)
Plus: de taxichauffeur in je voorbeeld moet een klant overtuigen om bij hem in te stappen; dat gebeurt makkelijker als hij een Mercedes rijdt. De klant krijgt op dat moment meer waar voor z’n geld (uitgaande van een vergelijkbare prijs tussen taxichauffeurs natuurlijk) dan bij de chauffeur die voor hetzelfde ritje in een Trabant hetzelfde rekent.
Als het gaat om ‘getting the job done’ zie ik geen toegevoegde waarde in een Apple-systeem. Of je thuis bent op een Mac of een Linux-systeem (of Windows-bak, natuurlijk), je kunt nagenoeg hetzelfde werk doen in dezelfde tijd – de kwaliteit is er voor de klant ook niet minder om. Het enige verschil: de prijs van je gereedschap.
Het plezier dat je tijdens het werken beleeft speelt mogelijk wel een rol. Wellicht geeft het gebruik van een duurder, mooier stuk gereedschap je een voorsprong qua motivatie of inspiratie – het is lastig om daar een prijskaartje of ander kwaliteitskenmerk aan te hangen…
Nou, zo graag overtuigen die taxi chauffeurs anders niet hoor. Heb je wel eens op Amsterdam Centraal een taxi genomen? 😉
Maar verder zijn we het volgens mij dus eens! Mooi!
Dit is een verhaal dat geschreven is door een Linux gebruiker. Als je een Mac gebruiker dit verhaal laat schrijven dan zal de uitkomst anders zijn.
Zelf moet ik zakelijk werken met Windows, OSX en (suse) Linux. Mijn ervaring is dat OSX het grootste gebruiksgemakt heeft, Windows de meeste (technische software) en Linux vooral wordt ingezet voor server toepassingen.
Ik ben eigenlijk meer benieuwd naar een meer inhoudelijke reactie op de gemelde verschillen tussen OSX en Gnome.
Dan had het artikel misschien ook op een andere manier en inhoudelijker moeten worden geschreven. nu is het naar mijn mening vooral een mening van een Ubuntu gebruiker over OSX.
Leuk dat de ‘Linux-scene’ meer aan het communiceren is. De discussie is lastig op niveau te voeren daar er een groot aantal verschillende thema’s door elkaar lopen. Zoals: esthetisch gevoel, gewenning aan software, open v.s. closed filosofie.
Overigens de conclusie die wordt getrokken vind ik niet geloofwaardig. Op basis van de volgende onderwerpen: beschikbaarheid van applicaties, installeren van applicaties, vensterbeheer, voorvertoning, dashboard. Wordt gesteld dat Ubuntu toch sterker is, simpelweg omdat de auteur daaraan gewend is.
Een persoon die regelmatig met Mac werkt zal zeggen:
– Floating Widgets > zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Dashboard_%28software%29#Widgets_on_the_desktop)
– Quick View (voorvertoning) > zie: http://www.apple.com/macosx/what-is-macosx/quick-look.html)
– Exposé heet de functie die alle vensters toont, en ‘zien bij Linux’ is iet zelfde als klikken. Bij Exposé zie je immers alle vensters en kun je er direct op klikken. Maar ik zie geen screenshot van de Linux vensters. (op een mac laptop: kun je met 4-vingers op de touchpad zelfs Exposé oproepen)
De echte problemen van Linux zijn overigens ook redelijk bekend (zie bijv. http://linuxfonts.narod.ru/why.linux.is.not.ready.for.the.desktop.html). En op bijvoorbeeld de GUI API is bij mijn weten ook binnen Ubuntu nog niet opgelost.
Maar uiteindelijk leven we in een pluriforme wereld en daar past pluriformiteit aan besturingssystemen dus prima bij.
Apple gebruikers willen nooit horen over onvolkomenheden van hun systeem. Men roept dat het perfect is, maar dat is dus niet zo. Linux overigens ook niet. Er zijn trouwens prima voorbeelden gegeven van opvallende tekortkomingen die in andere systemen beter zijn uitgewerkt.
Iets meer dan een jaar geleden heb ik mijn eerste Mac aangeschaft, als vervanging voor een aftakelende Dell laptop.
De degelijke hardware en constructie van de Unibody Macbook waren de belangrijkste reden voor de aanschaf.
Het afgelopen jaar is me het volgende positief bevallen aan de Mac/OS X:
– Perfecte combinatie met de hardware. Out of the box een goed, stabiel OS.
– Laag stroomverbruik, snel en stabiel.
– Beschikbaarheid van software: Photoshop, Lightroom, Microsoft Office. Open Office en Gimp zijn simpelweg geen alternatieven voor deze producten. Uiteraard niet een ‘fout’ van Ubuntu.
– Geweldige automatische Time Machine backups, mede dankzij het (verder vrij dramatische) HFS+ filesystem dat ‘weet’ welke files er gewijzigd worden.
Minder goed bevallen:
– Volledige vendor lock-in voor Apple producten. Een iTunes doet het prima met een iPod of iPhone, maar doet niets met alternatieve mp3 spelers.
– Vele dure applicaties om kleine onvolkomenheden in OS/X te verhelpen. OS/X plaatst bijv. irritante .DS_Store files op al je USB disks, dit kan niet uit, maar er is wel een dure app om deze files automatisch te ruimen.
Widgets uit het Dashhoard als losse applicaties draaien, daar is een betaalde app voor.
– Geen fatsoenlijke package manager / app store. Op de Mac heb je MacPorts dat probeert een deel van de apt functionaliteit te vervullen, maar dit schiet flink tekort. Alle grotere desktop applicaties hebben eigen aut0-update mechanismes aan boord, geen centrale plek zoals bij Ubuntu.
Amen.
MacPorts is inderdaad lang geen apt, maar het lijkt imho wel dusdanig veel op bijv. gentoo/bsd ports dat het werkbaar is. Wel is het dramatisch traag als je een schone install gedaan hebt en ook maar _iets_ met graphics wil doen. “Hallo X-libraries! Tijd voor koffie!”… Precompiled packages zijn in dat opzich een stuk prettiger! Misschien dat fink een aardige vervanger is daarvoor?
Je noemt mooi een aantal punten die ik al tijden vreselijk vind aan de gebruikersinterface van OS X, die wat mij betreft zeker niet zo gebruiksvriendelijk is. En ook Ubuntu is natuurlijk niet perfect, uiteraard niet, maar dan wil ik toch nog steeds kritiek mogen hebben op OS X, iets wat nog al eens vergeten wordt 😉
Ik zou bijna voor Ubuntu kiezen naar dit artikel. :-), maar ondanks dat ben ik zeer tevreden over de aanschaf van mijn Mac Mini. Wat als nadeel wordt omschreven, je zit vast aan de hardware die je koopt, is ook een enorm voordeel. De software van Apple is nl optimaal afgestemd op de hardware. Dit maakt het allemaal erg stabiel en dat is toch wat we uiteindelijk allemaal willen.
Toch ben ik het helemaal met het artikel eens dat het allemaal wel net ietsje beter mag en de opensource opmerking onderschrijf ik ook.
Overigens is er voor de mac ook prachtige opensource software beschikbaar. Zo gebruik ik nu met heel veel plezier al een half jaar Plex als media center software (http://www.plexapp.com/). En dat in combinatie met de superstille kleine, prachtige vormgegeven, stabiele en ook nog betaalbare Mac Mini. 🙂